Slotrit, Au Revoir!

Vrijdag 30 mei
Col de Trible
Rit alti: 669m
Max alti: 567m
Gem: 3%
Max: 21%
Afstand: 48km

Slotrit
Een klein beetje traditie de laatste vrijdag voor vertrek, s’ochtends een bezoek aan de markt van la Voulte, er is een heerlijk zonnetje en de temperaturen lopen snel op. Jacqueline neemt nog een lekker Ardeche worstje mee voor thuis, en ik scoor nog een cd van de plaatselijke accordeon ster, heerlijk voor thuis, cd opzetten, stukje worst en wijntje erbij, heerlijk om dat vakantie gevoel later weer even terug op te roepen!

Na een uitgebreide lunch onderweg voor de laatste rit, op het programma staat wat bekend klimwerk op het programma en als het weer het toestaat misschien nog de “Serre Mure”.

Vanuit les Ollieres over de D2 richting Chambon is het in de zon al snel boven de 30 graden, bloedheet dit stuk. Na Chambon sla ik linksaf de Col de Trible op, het uitzicht in de verte bevalt me niet. Ik rij nog volop in de zon maar voor mij is de lucht pikzwart.
Halverwege de klim hangt die lucht nog steeds voor mij, op links in de verte, richting dal van de Eyrieux, ook alles zwart en regen. Zal ik terugdraaien? Ik kijk om, ook waar ik vandaan kwam is alles zwart.
Wonderlijk genoeg rij ik nog steeds in de zon, bovenop de Col de Trible is de bui al voorbij getrokken, de weg is nog wel nat overal.

Ook beneden in la Voulte schijnt de zon nog, hier heb ik deze week in een buitenwijk een heel stijl klimmetje ontdekt, ruim 20%, die pak ik dus even mee.
Hier ook weer sporen van een hevige bui en ook weer grote takken op de weg, die ze net weer aan het opruimen zijn.

Vanuit la Voulte rij ik nu ook het donkere dal van de Eyrieux in. Vanuit de tegengestelde richting passeerd mij een groepje fietsers met regenjasjes, kletsnat zijn ze. Net voor St. Laurent du Pape is het ook aan mijn kant raak, de lang verwachte regen begint te vallen, eerst zacht, maar later ongenadig hard, gelukkkig is het nog maar 12km. Niet alleen komt het water van boven, ook passerende auto’s veroorzaken door de enorme plassen het nodige gespetter.

Vlak voor Duniere is het plots weer droog en schijnt de zon weer en kan ik het allerlaatste slotklimmetje naar la Traverse nog even in de zon doen.

Twee geweldig fijne fietsweken, totaal 969km, totaal 16715hm.
Ik zal het weer een poosje moeten missen, de bergen, de uitgestrekte velden met de krekelconcerten, de vergezichten, de Ardeche!!!!
Au Revoir.