Madonna del Ghisallo

Madonna del Ghisallo
Alt. 755 m.
Rit Alt. 1496 m.

Noordzijde 10,7 km

Zuidzijde 16,3 km
Max. 13%
Gem. 5%
Afstand 102 km

Vrijdag 21 september,

Alweer de laatste rit in Italië, morgen trekken we door naar Frankrijk.
Vandaag staat de Madonna del Ghisallo op het programma, een col uit de Ronde van Lombardije, de klim waar Bettini vorig jaar de beslissing forceerde. (zie rit 28 in het boekje van Alex Polfliet.)
Vanuit Porlezza is het 17km lichtlopend naar Griante aan het Como meer, van hieruit oversteken met de pont naar Bellágio.

De boot vertrok net toen ik aan kwam fietsen, dus verplicht een half uurtje genieten op een bankje in de zon. Eenmaal aan de overkant snel op zoek naar de Madonna del Ghisallo, een klim die gelijk vanuit Bellágio begint.
Maar dit zat enigszins tegen, bij de eerste splitsing twijfelde ik en koos voor rechtsaf, fout!!
Bleef deze weg een heel stuk volgen met het Como meer aan mijn rechterkant, in de hoop dat ik van deze kant ergens de Madonna del Ghisallo op kon.
Na 15km nog steeds geen afslag te bekennen, in twijfel of ik door zou gaan of terugdraaien was het tempo inmiddels behoorlijk gezakt. Plotseling flitste er een professionele renner voorbij van de Tenax ploeg. Nu niet twijfelen en er vol achteraan gesprint. Eenmaal in zijn wiel heb ik hem op de schouder getikt en de weg naar de Madonna del Ghisallo gevraagd. Deze vriendelijke jonge gast kneep onmiddellijk in de remmen en ging samen met mij de route raadplegen, ik moest dus wel ruim 17km de zelfde weg terug en in het plaatsje Bellágio bij de splitsing rechts (dus van de andere kant af links!)

De klim begint hier vrijwel meteen, en is in het begin tot het plaatsje Guello een flinke kuitenbijter. Dit stuk snijd de adem behoorlijk af met stukken tot 13%.
Na dit zware begin is het een heerlijk lopende col, af en toe op de trappers lopen maar niet te zwaar.
Eenmaal boven in Magreglio passeer je de kapel, tevens wielermuseum. Hier zit de klim er bijna op en is het afdalen tot het plaatsje Onno aan het meer van Lecco.
Hier ook weer een prachtig uitzicht op de omringende bergen en het meer, waar het ondanks de zon behoorlijk mistig is boven het water.
In Onno is het draaipunt en begin ik aan de klim van de zuidzijde, vanaf deze kant is het minder zwaar, maar de vermoeidheid begint al wel parten te spelen.
Toch, vanaf deze kant kom je nergens echt in de problemen.

Terug in Bellágio is het, tussen de vele toeristen, weer een poosje wachten op de boot. Wel weer in een heerlijk zonnetje gelukkig.
Weer op de boot krijg ik al gauw het idee dat we een andere richting op varen. Inderdaad, deze boot vaart van Bellágio naar Varrenna en vanaf daar naar Menággio! Gelukkig ligt dat plaatsje wat dichter bij Porlezza, maar de bootreis duurt wel twintig minuten langer. Al met al een lang dagje onderweg.
Dit is dus het échte vakantie fietsen!

Passo di San Marco

Woensdag 19 september
Passo di San Marco
Alt. 1985m.
Col 26,6 km.

Totaal Afstand: 70 km.

Op deze zonnige najaarsdag staat de volgende uitdaging op het programma, de “Passo di San Marco” een bekende col uit de “Giro” de ronde van Italië.
En dat is duidelijk, vanaf het begin van de klim staan overal aanmoedigingen op de weg gekalkt, ook de bekende Duitse duivel “Didi” heeft om de zoveel kilometer enorme fietsen op de weg geschilderd, zelfs de legendarische Pantani wordt nog vermeld.

Het eerste stuk van de route langs het Como meer heb ik deze week al gefietst, geen prettig stuk, héél druk en héél veel tunnels. Dus schuif ik mijn fiets achter in de auto en rij naar het plaatsje Traona.

Vanuit dit plaatsje is het ongeveer 8km vlak naar Morbegno, al lekker op temperatuur rij ik Morbegno binnen, hier is de col duidelijk aangegeven en de klim begint hier meteen, het is gelijk stevig het stadje uitklimmen.
In het begin van de klim komt er een oude mercedes naast mij rijden met daarin een echtpaar op leeftijd, door het openstaande raam begint een grote Italiaanse oma een heel verhaal af te steken, verstaan kon ik ze niet maar ik denk dat het goedbedoelde aanmoedigingen zijn. Na wat vriendelijk heen en weer zwaaien geeft opa gas, en met het achterlaten van een zwarte rookpluim laten ze mij weer in alle eenzaamheid verder zwoegen.

Het is aan deze kant grotendeels bos wat bij het klimmen heerlijk koel is, al gauw krijg je een mooi zicht op het plaatsje Morbegno, na de lastige begin kilometers komen je op een makkelijker gedeelte en is het, af en toe in een heerlijk zonnetje heerlijk peddelen richting Alberedo per San Marco.
Meestal vlakt het stijgingspercentage in bergdorpjes af. Niet hier in Alberedo, een paar haarspeldbochten hier, kondigen het zwaarste gedeelte van de klim aan! Een stuk van 3 a 4km met percentages van 12/13% (gemeten op mijn nieuwe hoogte meter!)
Op mijn compact verzet(34/27) kan ik dit niet echt op souplesse behappen, krijg flinke rugpijn van het duwen, en vraag me al na een paar kilometer af, hoe lang nog?
De volgende vakantie toch maar een trippeltje?
Maar plotseling neemt het steile wat af en gaat het makkelijker, ik zit nu al boven de 1600m. en rij nu langs de donkere kant van de berg, hier is het rond het vriespunt en er ligt een dun laagje sneeuw in de berm.
Weer aan de zon zijde van de col krijg je zelfs nog een redelijk stukje vlak, daarna nog even inspannen voor het laatste zware stuk. Maar hier in dit kale gedeelte zie je de top al in de verte liggen.

Een groepje boeren waren volop bezig koeien in een transportwagen te drijven, dus voorzichtig er langs en verder naar boven. Bij een volgende bocht viel mijn oog op een Alpenmarmot, een flink exemplaar die mij zittend op zijn achterpoten nauwlettend in de gaten hield. Zo iets zie je niet bij ons in Zeeland in je achtertuin.
Nu nog enkele bochten en dan boven op de kale top, 1985m. een nieuw record voor mij!
Slechts hier en daar wandelaars en enkele geparkeerde auto’s, dus even genieten van het uitzicht, wat eten en drinken en weer naar beneden duiken.
Het eerste stuk afdalen is ijskoud, vooral in de schaduw. Al snel haal ik de veewagen met koeien in die bij het nemen van de bochten een waar (koeien)bellen concert geeft.
Weer terug op 1500m. wordt de temperatuur wat aangenamer en zie ik al snel Morbegno onder mij liggen. Eenmaal door Morbegno ben ik al weer aardig op temperatuur en het laatste stukje naar Traona doe ik op het gemak. Deze dag totaal 70 kilometer.
Een pittig klimdagje, maar zeker de moeite waard!

Porlezza, Italië

Na het korte Vogezen avontuur trekken we verder richting Italië. Vanuit Mulhouse waar we de nacht doorbrachten in een hotel, dit gaf weer een probleem voor het bergen van de fiets. Die moest in de algemene garage geparkeerd worden, gelukkig had ik een stevig hangslot meegenomen.
In het vorige hotel in Colmar was het nog erger, een heel smalle berging waar ik de fiets achterin parkeerde, zo veel mogelijk uit het zicht. De volgende ochtend moesten we een heuse klauterpartij over een aantal motoren organiseren om de fiets te bevrijden.
Ondermeer daarom logeren we het liefst in vakantiehuisjes.

Eenmaal onderweg is het vanuit Mulhouse maar een stukje naar de Zwitserse grens. Deze route door Zwitserland is prachtig en voert dwars door het Alpen gebied. Bij de St. Gotthard kiezen we niet voor de tunnel maar gaan over de pas, écht aan te bevelen!
Boven op de St. Gotthard een koffiestop en even genoten van het prachtige panorama. Van hieruit was het niet ver meer naar Lugano en hadden we in Lugano na een keer mis rijden de afslag Gandria/Porlezza te pakken.

Porlezza, een klein plaatsje direct aan het meer van Lugano. De drukke en smalle weg langs het meer is vrijwel het enigste vlakke hier in de omgeving, de wegen vanaf de meren lopen hier bijna allemaal van minimaal 5% tot wel 12% de bergen in.
Echt een omgeving voor klimliefhebbers dus. Ik heb wat rondjes in de omgeving gereden, en ook enkele beklimmingen beschreven in het boek “Fietsen nabij de Italiaanse meren” van Alex Polfliet wat ik bij toeval, één week voor de vakantie ontdekte in een boekwinkel in Antwerpen.
Van deze schrijver had ik al “Fietsen in de Vogezen” en “Fietsen in de Franse Alpen”, handige boekwerkjes als je in niet zo bekend gebied aan het fietsen bent.
De mooiste en tevens zwaarste rit was de Passo di San Marco (1985m.), een verslag hierover volgt.

Col de Grand Ballon

Vogezen

Afstand 104km
Totaal hoogte meters 1940m.
Maximale hoogte meters 1359m.

Onze eerste dag van de najaarsvakantie starten wij in de Vogezen, voor Jacqueline een enorme drukke dag in en rond St. Marie aux Mines. Van de ene Quilt-tentoonstelling naar de andere en tussendoor natuurlijk ook nog bijzondere materialen en interessante boeken aanschaffen.

Dus deze dag moet ik mezelf maar bezighouden! Dat is in deze omgeving met de fiets bij de hand geen probleem.
Vandaag ga ik de meest bekende berg van de Vogezen, de “Grand Ballon” aanpakken. De start van mijn rit is op de top van Col de la Schlucht (Alt. 1258m.) en voert over de “Route des Crêtes”.
Een mooie vrij rustige toeristische route over verschillende cols met als hoogtepunt de Grand Ballon.

Het vertrek is in een mild najaars zonnetje, op deze hoogte niet al te warm, ideaal fietsweer!
De weg loopt gestaag omhoog en hier en daar zit er zelfs nog een stukje afdaling in. Het enige echte zware stuk is het laatste stuk van ongeveer 3km voor de top van de Grand Ballon (altijd weer even een kick bij het inhalen van een fietsgroep, ook al zit je zelf helemaal kapot.)

Is dit nu echt de zwaarste col van de Vogezen?????

Over de top in de afdaling ga ik na enkele kilometers voor een hotel in de remblokken, hier gaat een banaantje en een fruitkick naar binnen, de windstopper even aan en nog een ferme slok, nu voorlopig afdalen.

Tijdens deze break zie ik verschillende pedaalridders naar boven harken in dit gedeelte van de klim, dit staat mij dus ook nog te wachten op de terugweg! Na de Grand Ballon nog een klein stukje omhoog de Col de Amic, daarna helemaal naar beneden duiken het dal in (let op het spectaculair uitzicht op rechts over het vlakke deel van de Vogezen)

Ufholtz is het draaipunt! Hier begint het echte klimwerk van deze dag. (van 125m. naar 1359m. in ongeveer 20km.) Vanaf dit punt is het serieus klimwerk, ruim 23km draaien en keren bergop met zelfs nog enkele stukjes kasseien in de bochten. Stukken van 10 tot 12% vol op de pedalen!!! Ook wel afgewisseld met van die fijne rustpunten in de bochten.
Dit gedeelte van de rit is echt te vergelijken met een flinke Alpen Col.

In deze lange klim nog enkele land- en lotgenoten gepasseerd, voor de tweede maal boven op de Grand Ballon is nu wat betreft het klimwerk het zwaarste achter de rug, maar het weer slaat om. De wind blaast hier flink tegen en je ziet de wolken over de bergen naar je toe komen. De laatste 25km zijn daardoor koud en zwaar en bij terugkomst op de Col de la Schlucht heb ik echt het wintergevoel in mijn vingers, heel wat anders dan het weer vanochtend bij vertrek.
Maar ondanks deze zware finale een geweldige rit en een prima start van de vakantie. En die “Grand Ballon” staat voorlopig weer op mijn lijstje!!!