Ardèche (2)

Col: Gerbier de Jonc
Département: Ardèche
Noord : 23 km.
West : 27 km.
Stijgings percentage Noord: gemiddeld 3,9%, maximaal 10%
West: gemiddeld 1,9% maximaal 9%

september 2005

Vanuit de standplaats La Voulte eerst een stuk met de auto, over de drukke D120 tot St. Martin-de-Valamas. Daar gaat de fiets uit de auto en sta je gelijk aan de voet van de Gerbier de Jonc.

Gerbier de Jonc, een berg met een kale puntmuts, deze is tijdens een vulkanische uitbarsting ontstaan. Aan de voet van de berg ontspringt de langste rivier van Frankrijk, de Loire.

Het eerste stuk gaat lichtlopend omhoog, na 6 km lopen de percentages flink op, je ziet hier al die vreemde puntmuts heel in de verte.
Voorbij St. Martial ga je het bos in en begin je serieus te klimmen, je moet nog 9 km volle bak, door de vele bochten is het niet superzwaar, er schijnt een heerlijk zonnetje en in het bos hangt een verrukkelijke dennengeur.
Het is tot de top redelijk zwaar, maar toch volop genieten.

Op de top weer ontzettend druk met wandelaars, de puntmuts wordt van alle kanten gefotografeerd, het is ook een heel apart uitzicht.

Aan de andere kant is het een hele andere berg, geen bos, veel weiland, veel wind en vooral een opvallend verschil in temperatuur.
Door le Béage fietsend geeft een lichtbak een temperatuur van 10 graden aan, en dat is om 12:30 in de middag, toch wel fris voor de tijd van het jaar.
Wat verder in de afdaling begint de temperatuur weer wat te stijgen, de wind neemt weer wat af, en het wordt met het zonnetje erbij weer een aangenaam fietstemperatuurtje.

Vlak voor le Monastier-s-Gazeille gaat het roer om, terug voor de beklimming van de westkant, 27 kilometer lang. De eerste kilometers zijn niet veel meer dan vals plat, na het plaatsje Largentière begint het serieuze klimwerk, voorbij le Béage begint de wind weer behoorlijk te blazen, veel opzij maar soms ook lastig op kop.

Weer de puntmuts voorbij, en nu lekker 23 kilometer lang uitbollen naar St. Martin, wel opletten voor een paar lastige haarspeld bochten.
Eenmaal terug in St. Martin-de-Valamas stond de teller op 100 km, en schoof ik de fiets met een tevreden gevoel terug in de auto.

Deze berg zit ook in dé cyclo van Frankrijk, de l’Ardechois. Een cyclo die je in één dag, of drie dagen kan rijden.
Zie voor een uitgebreid verslag in de Fiets (nr.8)van augustus 2005.

Het ligt ook in de mogelijkheid om deze cyclo te combineren met onze Ardèche reis.

Lek

LEKker begin dit jaar, vorige week zaterdag lek, afgelopen zondag twee maal lek.

Binnenkort toch maar weer eens een kreatief plakmiddagje organiseren.

Haute Marne (2)

Mijn toertje 2e kerstdag 2005.

Vandaag een rondje Haute Marne vertrek vanuit Anrosey, richting Laferté Gare, over de spoorbrug en aan de andere kant er onderdoor richting Ougé.
Hier begint de eerste klim, niet echt stijl maar toch al wel 3 km lang, een lekkere opwarmer. Na Ougé komt er een licht lopend, licht dalend stuk naar Chauvirey met een weids uitzicht op de omliggende heuvels.

Chauvirey, in dit dorp een paar smalle straatjes door en gelijk weer omhoog, een klimmetje van 1,5 km naar Vitrey.
Hier dender je in de afdaling doorheen, toch wel opletten voor het verkeer, opletten voor de splitsing links en weer omhoog.
Na Vernois-s-Mance linksaf waar het weer een poosje gemeen omhoog kruipt, dan weer naar beneden door Nouvelle-les-Voisey en naar Voisey.

Voisey, ook weer zo’n typisch oud plaatsje, even het dorpsplein over en gelijk klein schakelen want het gaat hier steil omhoog. Hierna krijg je het mooiste gedeelte van de route, een lange klim het bos in, daarna scherp naar beneden (wel koud rond deze tijd!).
Door het gehucht Vaux-la-Douce en dan gelijk het zwaarste gedeelte van de ronde.
Een klim van 2 km, niet lang, maar steil!

Halverwege de klim staat er op de rechterkant een paard in de berm, aan de verkeerde kant van de afzetting. Ik heb natuurlijk niet veel snelheid en ga zo veel mogelijk links houdend, er voorbij.
Hij keek mij wat wantrouwend aan maar bleef staan, ik haalde al opgelucht adem en passeerde hem,
Maar opeens hoorde ik een hoop hoefgeklop achter me, toen ik omkeek zag ik de hengst achter me aan galopperen.
Veel krachten had ik niet meer, maar het tempo van ongeveer 10 km per uur heb ik wel een tijdje opgevoerd naar de 14/15 km per uur.
Ook voor een paard is het zwaar bergop want hij gaf al gauw op, en kon ik met een behoorlijke verhoogde hartslag en met flinke ademnood mijn weg vervolgen.
De tijd van deze klim weet ik niet, maar het is zeker een persoonlijk record geworden.

Weer terug richting Anrosey, nog twee extra lusjes eerst naar Laferté Gare de klim naar het kerkje op de foto (zie vorig stuk “Haute Marne”), en daarna een felle klim naar Montesson.
Hierna nog langs Pierrefaites nog wat op en neer langs Charmoy, voor de laatste keer het spoor over, nog even Bize pakken en weer aangekomen in Anrosey.

Weer terug staat de teller op ongeveer 70 km, de kerstmaaltijd van de eerste kerstdag is weer behoorlijk verteerd.

Haute Marne

De Haute Marne in Frankrijk is nog niet zo’n bekend fietsgebied, de meeste fietsers vinden de, op de zelfde hoogte liggende Vogezen toch wat uitdagender.

Wat voor soort gebied is de Haute Marne? Het is een van de dunst bevolkte gebieden van Frankrijk met weinig industrie en werkgelegenheid.
Dit is vooral te zien aan de bevolking, de vergrijzing is hier enorm toegeslagen, veel jongeren trekken weg naar de grote steden voor werk.

Het voordeel voor ons fietsers is dat het ten opzichte van de Vogezen en de Ardennen, erg rustig op de wegen is.
Het landschap bestaat voornamelijk uit akkerbouw, weilanden en bos, het is overal flink heuvelachtig, vergelijkbaar met de Ardennen, maar dan net nog wat lastiger en wat langere klimmen.

Vooral als je wat bekend bent in dit gebied zijn er prachtige tochten met flink wat klimwerk uit te zetten.
Ook heel apart zijn de passages door de dorpen, je krijgt het gevoel of je ver in de tijd terug geworpen wordt, zo oud en authentiek, je gelooft je ogen niet.

De wegen zijn goed en het weer is meestal beter dan in de Vogezen, ook is het mogelijk om van dit gebied uit een rit te plannen in de Vogezen, wat maar ongeveer een uur rijden is met de auto.

Kortom het is een gebied dat zeker de moeite waard is voor een bezoek.
U kunt nu op een voordelige manier kennis maken met de Haute Marne, zie onze website.

Trappen voor UNICEF

Team Velo France - Trappen voor “Unicef”

U beleeft een onvergetelijke vakantie in een gebied waar elk uitzicht een ansichtkaart lijkt, waar het op de natuurgeluiden, het suizen van de banden en het geklik van het schakelen na nog rustig is. Kortom: natuur, inspanning, ontspanning en emotie ..... een kuur tegen de stress van het drukke leven!

Misschien geeft het u dan ook wel een goed gevoel wanneer u weet dat een deel (15%) van de winst van de vakantieweken geschonken wordt aan UNICEF.
Dus bij iedere trap die u doet, trapt u voor het goede doel.

You have an unforgettable holiday in an area where each view looks like a postcard, where the only thing you hear is the sound of nature, the rustling of the tires and the clicking of changing gear. In short: nature, effort, entertainment and emotion..... a cure against the stress of busy living!

Perhaps it feels good to know that a part (15%) of the profit of the holiday weeks is given to UNICEF.
So by every rotate of the pedal, you are sponsoring the good aim.

Ardèche

Col: Col de Serre Mûre
Departement : Ardèche
Zuid-Oost : 8 km.
Stijgings percentage
Gemiddeld : 8,1%
Maximaal : 13%

Ongeveer 10 kilometer van onze standplaats La Voulte, ligt de Col de Serre Mûre,
die begint vanuit het plaatsje St. Laurent-du-Pape.
Volg het bord Vernoux-en-Vivarais aan de rechterkant van de weg net voor het uitrijden van St. Laurent.

Hier al meteen terugschakelen want het eerste deel is tot de eerste bocht behoorlijk zwaar.
De eerste 4 kilometer is het constant op de trappers lopen, even op het zadel en weer op de trappers. Je lichaam schreeuwt om zuurstof en alles doet pijn. Op zo’n moment ga je twijfelen en vraagt je af, hoelang duurt dit nog, zal ik terugdraaien?

Maar dan komt er na die 4 zware kilometers na het gehucht Passevite ineens een stuk waar het beter loopt.
Na al dat geploeter en geklauter lijkt het wel of je vliegt op dit stuk.
Een kilometer verder en een volgende bocht is het alweer afgelopen met de lol, en moet je weer terugschakelen en lopen op de pedalen.

Ondanks al het zware werk kom je toch zeer onder de indruk van het landschap om je heen, zo geweldig, zo woest.

Er komt nog een makkelijk stukje langs een camping, daarna moet je er weer een paar kilometer vol tegen aan. Je ziet de top van de col al in de verte en dat geeft je een nieuwe energie stoot.

En dan de laatste bocht door, aangemoedigd door wandelaars, geklap en in koor bravo!
Even gestopt om het applaus in ontvangst te nemen en om de windstopper aan te trekken want je duikt aan de andere kant direct naar beneden, en er is geen stukje kleding meer droog door het zweten.

Op de top is het nogal druk, het is zondag en mooi weer. Wij Nederlanders gaan zondags wandelen aan het strand, de fransen gaan wandelen op de top van de berg, het dak van de wereld.

Deze col in de Ardeche is, ondanks dat hij maar 8 kilometer lang is, wat mij betreft de zwaarste die ik in dit gebied opgereden ben.
De Ardeche is een prachtig gebied, veel klimwerk, prachtige landschappen, woeste natuur.
Echt een aanrader voor iedere fietsliefhebber.

Drôme (2)

Col: Col du Rousset
Departement: Drôme
Zuid: 21 km.
Noord: 23 km.
Stijgings percentage

Zuid: gemiddeld 4%, maximaal 8%
Noord: gemiddeld 2,5% maximaal 7%


September 2006

Weer terug in St. Die voor de tweede keer Col du Rousset.

Het weer kan niet beter, veel zon en weinig wind. Net na het gehucht Chamolac voor aanvang van de klim even een sanitaire stop aan de kant van de weg en een banaantje pellen.

Ik hoor wat geritsel boven me in de wei en zie ineens twee grote koppen van ezels die het schouwspel staan te bewonderen, let daarom even niet op mijn banaan, die breekt spontaan doormidden en valt voor de helft op straat.
Als ik nu maar boven geraak op een half banaantje. Lusten ezels bananen?
Ik heb het gevallen stuk naar ze toe gegooid, maar niet op het resultaat gewacht.

Weer een keer op gang is het volop genieten, lekker zonnetje en een heerlijk lopende col.
Een mooie, rustige weg rond deze tijd van het jaar, ik word af en toe ingehaald door een toerende automobilist of motorrijder.
Even verderop wordt ik nog aangemoedigd door een stel Franse wegwerkers met veegmachines.
Op zo’n col wordt volgens mij bijna dagelijks geveegd, toch liggen hier en daar nog wel stenen, het is vooral bij het afdalen oppassen!

Dit jaar is het ook boven op de col stralend weer, even voor de tunnel een jasje aantrekken en tegelijker tijd even genieten van het uitzicht.
Weer de donkere tunnel in, ze zijn nog steeds met de tunnel bezig en is vooral als je vanuit de felle zon komt erg donker.

Aan de noordzijde is het dit jaar ook prachtig weer, ik heb een route uitgezet door de Vercors, maar halverwege is een belangrijke doorgang (tunnel) afgesloten, er wordt momenteel veel aan de tunnels gewerkt in Frankrijk, dit om ze aan de nieuwe strengere normen te laten voldoen.

Na een snelle blik op de kaart zie ik dat door deze blokkade mijn rondje niet uit te voeren is omdat ik op de terugweg door deze tunnel moet, dus fiets ik richting Villard-de-Lans, langs de indrukwekkende Gorges de la Bourne tot aan Pont-en-Royans.

Hier was mijn draaipunt want het tellertje stond al dik in de 70 km.
Hoewel je de zelfde weg terug rijdt verveeld het geen moment en lijkt het terug weer heel anders, of zie je dingen wat je op de heenweg niet gezien hebt.
De laatste beklimming naar Rousset was na zo’n rit behoorlijk pittig, maar eenmaal door de tunnel is het een heerlijk kwartiertje afdalen in de zon naar St. Die waar het tellertje stopt op 144 km

Drôme

Col: Col du Rousset
Departement: Drôme
Zuid : 21 km.
Noord : 23 km.
Stijgings percentage

Zuid: gemiddeld 4%, maximaal 8%
Noord: gemiddeld 2,5% maximaal 7%

September 2005



Vertrek vanuit St. Die, het is nog vroeg en koud maar de zon schijnt dus het ziet er goed uit.
In St. Die gelijk de borden volgen Col de Rousset een overgangs col van 21km tussen de Noord-Alpen en de Zuid-Alpen.

Het eerste gedeelte vanuit St. Die is net een beetje meer dan vals plat, maar na het gehucht Chamaloc begint het flink te stijgen, toch is de col nergens echt stijl.
Wat na een paar bochten wel mee gaat spelen is de wind, een stevige mistral.
In de schaduw van de berg draai ik tegen de wind in omhoog, bij een volgende bocht is het weer zon in de rug en wind mee.
Door deze omstandigheden is het verplicht intervallen!

Als je halverwege de klim naar beneden kijkt is het uitzicht al formidabel, je ziet de weg als een sliert spaghetti naar boven kronkelen.

Vlak onder de top die in de wolken hangt verdwijnt de zon en rij ook ik de wolken in, bovenop de col ligt de tunnel die verbonden is met de Noord Alpen.
Ze zijn deze tunnel aan het opknappen, de verlichting in de tunnel is matig en het wegdek slecht.

Door de tunnel kom je aan de noordzijde van de col en dat merk je gelijk het is mistig en erg koud, door het afdalen in de mist en kou ontstaat er een winterse temperatuur, een gevoel of je vingers bevriezen.

Aan deze kant van de berg weer een heel ander landschap, het lijkt wel wat op Zwitserland, alpenweiden met rinkelende koeiebellen.
Helaas gaat de mist over in regen en blijft het rillen op de fiets, je wilt ook niet ziek worden dus verstand gebruiken en na een uurtje in de regen terugdraaien.
Weer terug aan de andere kant van de tunnel in de afdaling richting St. Die rij ik al snel weer in de zon, maar de mistral waait zo fel tegen dat ik bijna niet hoef te remmen en soms zelfs kan bijtrappen

In St. Die aangekomen stond de teller op 84 km, dat was ongeveer 30 km korter dan gepland.
Deze rit was ondanks de minder goede weersomstandigheden (vooral aan de noordkant) indrukwekkend mooi en niet echt superzwaar.