Col de Ceyssouan

Donderdag 29 mei
Col de Ceyssouan
Rit alti:1815m
Max alt: 837m
Gem: 3%
Max: 10%
Afstand: 96km

In een heerlijk voorjaarszonnetje vertrek ik voor een zelf uitgezette rit over Col de Comberon, Col de Ceyssouan en Col de la Faye.
Als eerste de mooie klim over de D2 richting St. Maurice-en-Chalencon en Silhac, voorbij Silhac in le Belay links de D284 volgen richting St. Jean-Chambre. Even voor St. Julien-Labrousse weer links voor het laatste gedeelte van de klim van de Col de Ceyssouan.

In dit gedeelte staan op een erf links van mij twee valse Franse poedels mij blaffend op te wachten, terwijl ik hun voorbij fiets begint een van die krengen mij te achtervolgen, ik ga hier niet zo hard en hij zit al vlak bij mijn benen. Vroeger had je nog wel een flinke pomp op je fiets zitten waar je mee kon dreigen, maar de minipompjes van tegenwoordig maken geen indruk. Ik blijf doortrappen anders is mijn been een te makkelijke prooi, geef een stevige Hollandse vloek en zowaar de poedel geeft de achtervolging op.
Was het die harde brul of zijn mijn beentjes te veel afgetraind??

Door deze tempo versnelling en bijna 25km klimmen is het even een verademing om bij Chalencon naar beneden te duiken.
Maar de snelheid moet ik drastisch aanpassen, er lopen kleine watervalletjes in verschillende bochten over de weg, hier ook verschillende meegespoelde stenen, oppassen dus.
Beneden bij Pont de Chervil de Eyrieux oversteken en gelijk weer omhoog over de D264 richting Gluiras. Hier fiets ik langs een grote waterval, het water gaat hevig te keer, een enorme hoeveelheid komt van verschillende kanten naar beneden, de Eyrieux is weer tot recordhoogte gestegen door de regen van de afgelopen dagen.

Deze kant omhoog is het lastigste gedeelte van de ronde, het blijft maar door het bos omhooglopen. In dit deel wordt plots de stilte om mij heen verstoord door een hoop geritsel in de struiken naast mij. Zijn het herten? Zwijnen? Nee, er komt een hoeveelheid stenen naar beneden rollen, ik kan ze goed ontwijken maar het was wel even schrikken.
De lucht is inmiddels al flink aan het betrekken en in de open stukken van het bos zie ik verderop heel lage dreigende wolken. Vlak voor de top van Col de la Faye begint het licht te regenen, zal ik de korten route naar St. Sauveur nemen over de D230? Welnéé, het zal wel opklaren, dus de afslag voorbij!
Maar boven begint het te spoelen en ben ik in korte tijd doornat. Het dalen gaat op deze manier niet snel, en krijg kramp in mijn vingers van het remmen en zit te bibberen op de fiets.
Op de klimgedeeltes kan ik mezelf ook niet echt meer warm trappen. Het blijft maar regenen, veel stenen op de weg en zelfs een hele verzakte boom met wortel en al en een deel van de D102 was afgesloten door steenval, gelukkig moest ik op dit punt net linksaf.

In St. Pierreville besluit ik toch maar een stuk van de route af te snijden en rij over de D211 naar St. Sauveur, een flinke afdaling die ik niet ken, er zit een gevaarlijk steil stukje in waar ik nog even een flinke slipper maak, even de rem loslaten en de fiets corrigeert zich zelf weer. De laatste 10km is het weer droog, maar bij mij is er geen draad meer droog.

Een mooie rit, maar de laatste paar uur afzien!!