Passo del Aprica

vrijdag 26 september 2008

Afstand: 77km
Rit alt. 1201hm
Max alt. 1142hm
Gem. 5%
Max. 12%

Vandaag een rit naar de wintersportplaats Aprica. Om de drukte van de S38 te ontlopen rij ik het eerste deel met de auto en parkeer bij de grote supermarkt vlak voor Sondrio.

Deze vakantie rij ik voor het eerst met gps op de fiets, dus hup Aprica intoetsen en fietsen maar!!! Dat pakt anders uit in de drukke binnenstad van Sondrio, je moet op het verkeer letten en tussentijds op het schermpje van de gps. Dat valt, mede door de felle zon, niet mee. Je mist toch die lieftallige vrouwenstem die je bij de auto-gps zo prettig de goede kant op stuurt.
Kom na wat heen en weer rijden toch uit het centrum en gelijk een mooie felle klim de stad uit richting Montagna in Valtelina, dit is een heel mooie weg die parallel loopt aan de S38, die je ongeveer honderd meter lager in het dal ziet lopen. Bij Chiuro nog een stukje over de S38 en vlak voor San Ciacomo zie je de col al in de verte opdoemen.

In Tresenda rechtsaf, eerst een rustig stukje vals plat, een tunnel door en dan begint het serieuze werk, de zon is flink aanwezig dus de mouwen afstropen de rits helemaal open en op de pedalen.
Ik begin rustig, wil niet weer de fout van gisteren maken. Ook al die pijltjes op de kaart (zelfs dubbele) voorspellen zwaar klimwerk! Toch valt de 14km lange klim reuze mee, ik kom nergens in de problemen, het uitzicht is formidabel, het wegdek op een enkel stuk na (wegwerkzaamheden) prima.

Het stadje Aprica is niet veel bijzonders in deze tijd van het jaar, ik rij door tot de 2e boog bij een parkje, parkeer mijn fiets, eet een reepje en banaantje. Trek de mouwen weer omhoog en de windstopper aan voor de lange afdaling. Een prachtafdaling, snelheden dik boven de 60 p.u., ik rij een groot gedeelte van de afdaling gelijk op met een Duitse motorrijder, die zie je ook veel hier in de omgeving.
Weer terug op de S38 blijf ik deze weg nu volgen tot Sondrio, ik ben tevreden met de hoogtemeters die ik gemaakt heb vandaag, hoewel echt vlak is het ook hier niet en de wind blaast ook flink tegen!

Weer terug bij de auto schuif ik met een tevreden gevoel de fiets weer in de auto.
Volop zon, volop klimwerk, volop genieten, niet te zwaar, perfect!!!

Gera Lario

donderdag 25 september 2008

afstand 36km

rit alt 887hm

max alt 1020hm

gem 7%

max 18%

Weer terug in zonnig Italië, vorig jaar aan het meer van Lugano, dit jaar aan het Como meer. We verblijven in Gera Lario een plaatsje ten noorden van het meer, niet ver van de Zwitserse grens. Verschillende paswegen zijn dus binnen bereik.

Als begin van de dag eerst een bezoek bij de plaatselijke bakker voor een verrukkelijk stokbroodje die we met smaak buiten op ons terras in de stralende zon opeten. Wat hebben we dit gemist deze natte zomer in Nederland! Veel ritten (ook VWB ritten in België) zijn letterlijk in het water gevallen.

Vandaag als opwarmer een plaatselijk rondje, eerst een stukje over de drukke S340 en voor het uitrijden van Gera Lario scherp rechts. Hier kan je gelijk het kleine plateau schakelen (34) want de volgende 10km gaat flink omhoog. Al na een paar bochten heb je een prachtig uitzicht over het Como meer. Het klimwerk is hier nog goed te doen en ik begin daarom met een flink tempo, rij een paar Italiaanse toerders voorbij, passeer de plaatsjes Cerceno en Burano. Maar dan begint het, de percentages lopen snel op, de bochten spaarzamer. En na een lang slopend stuk, ik schat zeker een dubbele Cauberg, met nog een paar zéér steile bochten, waar ik bijna het voorwiel omhoog trek zo steil, moet ik passen.
Te snel begonnen, en met deze warmte totaal geen lucht meer. Ik sta gewoon even een poosje naar lucht te happen als een vis op het droge, intussen toch even genieten van het adembenemende uitzicht hier op ongeveer 900 meter. Na een paar minuten weer op de pedalen en verder omhoog, ik wil toch minimaal tot de 1000 meter.
Het gaat ook weer, ik krijg de trappers weer goed rond. Na het laatste plaatsje Montalto gaat de weg nog een flink stuk door omhoog, maar de kwaliteit van het wegdek verslechterd, ruw asfalt met hier en daar flinke gaten. Desondanks klim ik door tot over de 1000 meter, bij het verkeersbord “verboden in te rijden” wordt de weg zo slecht dat het niet verantwoord is verder te rijden. Ook het eerste lange stuk dalen kan niet echt op snelheid door de staat van de weg en de messcherpe bochten. Maar eenmaal op het goede asfalt, met van die mooie glooiende bochten, toch nog even dik 55p.u.
Mijn plan om bij de splitsing nog een stuk omhoog te rijden laat ik maar varen, de vakantie is nog lang! In plaats daarvan rij ik nog een (vrij vlak) stuk langs het meer.

Een pittig begin van de vakantie, maar wat heerlijk die Italiaanse zon

Italië en Frankrijk

Het seizoen zit er bijna op, een geweldig seizoen dit jaar! Vooral het naseizoen was heftig, zwaar maar geweldig mooi.
Begin september de succesvolle Pyreneeën week van Middelkamp (verslag hieronder)
Als een heerlijk toetje Italië en Frankrijk, binnenkort meer hierover

Pyreneeën week Middelkamp Dag 1 --- Col de Menté

Afstand: 20km
Rit alt. 833hm
Max. alt. 1383hm
Gem. 8%
Max. 13%

Na een nachtelijke rit door donker stormachtig en later regenachtig Frankrijk kwamen we aan in bewolkt en somber St Béat, heel wat anders dan wat onze verkenners Patrick en Anja de dagen voor ons hebben gehad.
Hoewel ik niet echt fit was van de nachtrit wilde ik toch een klein toertje doen maar het begon net te spetteren, dus toch maar even in bed gedoken. Na een paar uurtjes slaap werd ik wakker van een van mijn kamergenoten en zag de zon schijnen, gauw uit bed en de wielerkleren aan. Ik hoorde dat er al drie man waren vertrokken, dus ging ik solo op pad richting Col de Menté.

Col de Menté, een pittige col om mee te beginnen, vooral de eerste 5km, na dit gedeelte begint het naar boven te slingeren in vele bochten waardoor het wat minder zwaar is. Helaas begon het hier ook weer te spetteren en een paar kilometer voor de top echt te regenen!!
Ondanks de nattigheid toch nog doorgereden tot de top en al flink nat en bibberend van de kou rechtsomkeert de afdaling in en héél voorzichtig naar beneden. Het voordeel van de bochten in de klim is tijdens de afdaling een behoorlijk nadeel, de weg is al kletsnat en de bochten heel scherp. Heel voorzichtig met een gangetje tussen de 25 en 30 per uur naar beneden. Na 5km gaat het beter en is het minder koud, gelukkig kom ik heelhuids beneden in deze gevaarlijke afdaling!

Ondanks de nattigheid toch blij nog even gefietst te hebben.

Dag 2 --- Col des Ares, Col de Buret, Col de Portet d’Aspet en Col de Menté.

Afstand: 79km
Rit alt. 1862hm
Max. alt. 1352hm
Gem. 6%
Max. 16%

Vandaag beginnen we met een gezamenlijke rondrit. Een prachtig gezicht al die Middelkampers op een lang lint door het stadje.

Op het programma staat Col des Ares, Col de Buret, Col de Portet d’Aspet en Col de Menté. We vertrekken met een rustig tempo en gelukkig de zon is vandaag ook volop aanwezig.
Voor de eerste klim worden we voorbijgestoven door een stel franse renners, we rijden vandaag grotendeels over het parcours van een cyclo sportieve tocht, maar deze (reeds vermoeide?) mannen vallen stil in de klim en de kop van ons peloton met onze wereldkampioen Jack voorop rijden ze ook zo weer voorbij.

De Ares en Buret zijn prettig opwarmwerk, maar dan de Portet d’Aspet, iedereen gaat hier behoorlijk kapot op sommige stukken, vooral het begin, supersteil !!!
Boven op de col even op elkaar wachten en vooral heel voorzichtig naar beneden in deze gevaarlijke afdaling waar het wegdek hier en daar gerepareerd is en afgedekt met gevaarlijke steentjes.

In deze afdaling tijdens de tour 1995 komt Fabio Casartelli zwaar ten val en overlijd in de helikopter op weg naar het ziekenhuis, vooral de rit de volgende dag was heel emotioneel. Ook de rit enkele dagen later die werd gewonnen door de toen nog niet zo bekende ploegmaat Lance Armstrong, die met zijn vingers naar de hemel de overwinning opdraagt aan Fabio maakte indruk.
Dit zijn momenten waar ik weer aan terug denk als we met z’n allen stilstaan bij het monument van de destijds jonge olympische kampioen.

Na dit plechtige moment gaan we verder voor de laatste klim Col de Menté, half deze klim gaat bij mij het kaarsje langzaam uit, door mijn gebroken schouder heb ik geen kracht meer in mijn rechterarm en door het scheef zitten op de fiets flinke rugpijn.
Na behoorlijk afzien de laatste 5km van deze klim kom ik behoorlijk kapot boven. Hier duiken we met z’n allen een gezellig uitziend restaurantje binnen want ondanks de zon is het ijskoud hier boven.
Al gauw is iedereen weer hersteld en gezellig met elkaar aan het kletsen, niet naar de zin van de bareigenaar die als een strenge schoolmeester iedereen het zwijgen oplegt om de bestellingen op te nemen, niet echt gezellig deze tent.
Samen met Ted, Nico, Loek duik ik na een drankje verder de afdaling in richting St-Béat. Een prachtige afdaling bij droog weer! We zijn snel beneden en besluiten nog een stukje vlak te rijden richting Spaanse grens. In Fos zien we een gezellig terrasje, hier eten we wat en genieten van een heerlijk biertje in de zon.
We moedigen het hele peloton nog even aan, die we even later ook richting Spanje zien rijden.

Nog even met zware benen het laatste stukje terug naar St Béat. Een geweldige fietsdag.

Dag 3 --- Superbagneres

Afstand: 78km
Rit alt. 1405hm
Max. alt. 1783hm
Gem. 5%
Max. 13%

Vandaag weer als complete groep richting Superbagneres, ook nu is vanuit vertrek de zon volop aanwezig.
Eerst een stuk over de drukke D44 netjes achter elkaar op een rijtje. Door het drukke en gezellige plaatsje Bagneres-de-Luchon waar de temperatuurmeter nu al 22 graden aan geeft. We rijden als groep naar het begin van de klim, plotseling een brul “lek”, wat achteraf een ordinaire plaspauze blijkt te zijn! Het grootste deel van de groep wacht maar enkele ongeduldige mannen beginnen met voorsprong aan de klim.

Hoewel we niet met z’n allen gelijk aan deze lange en vooral tegen het einde lastige klim begonnen zijn, schuift het toch aan het einde flink bij elkaar en worden vanuit verschillende bochten aanmoedigingen naar elkaar geroepen. Zelf kom ik op enkele kilometers van de top bij Ko en Wim. Na enkele bochten neemt het stijgingspercentage flink toe, Wim moet even passen, Ko schakelt bij en versnelt, net even te veel voor mij. Nog maar even in eigen tempo dit deel, het hotel op de top is al in beeld.
Boven is het voor iedereen in de zon en uit wind even genieten, heerlijk!!
Ted heeft zijn eigen manier van herstellen na deze inspanning en installeert zich languit op een bankje. Geweldig! 72 jaar en dan deze inspanning, petje af!
Met z’n allen naar beneden, oppassen voor de koeienvlaaien, even rillen tot half de afdaling en beneden weer verzamelen.

De meeste sportievelingen gaan nog over de Portillon. Samen met nog wat anderen kies ik voor de vrij vlakke weg terug naar St. Béat. Heerlijk gereden vandaag, beter dan gisteren! De inspanning precies lang genoeg voor mij.

Dag 4 --- Col de Menté, Col du Buret, Col des Ares

Afstand: 68km
Rit alt. 1374hm
Max. alt. 1347hm
Gem. 5%
Max. 13%

Deze dag kiezen we voor verschillende rondjes en afstanden en vertrekken met verschillende groepen. Nico, Ted, Roel en ik kiezen voor de ronde van zondag in omgekeerde volgorde.
Dat betekent dus veel afzien in het begin (col de menté) en verder op het gemakje de rest verteren. Om eerst de stijve spieren wat op te warmen rijden we eerst naar de Spaanse grens en terug over de drukke N125. In dit deel gaat het voor mij wel gemakkelijk, vrij vlak, behoorlijk wind tegen. Hier kan ik de grote plaat draaien, geen last van de schouder vandaag.

Terug in St. Béat lekker opgewarmd, beginnen we aan Col de Menté, het is drukkend heet, heel weinig zuurstof en de eerste helft van de klim loodzwaar! Vlak onder de top begint het wat meer te waaien, het koelt af en wordt donker.
Half de afdaling begint het licht te spetteren en worden de bochten al flink glad, ik doe het liever extra voorzichtig en laat de andere mannen vooruitrijden. De korte klim van Col du Buret, nu volop in de regen, gaat bij mij gelukkig weer heel makkelijk.

Nog even afdalen voor Col des Ares. Hier neemt Ted in de natte afdaling zonder angst flink voorsprong, wij doen het wat rustiger en zien die taaie rakker pas op de top terug. Vanaf deze kant is de col langer en lastiger dan afgelopen zondag. In de laatste afdaling droogt het weer wat op en komen we vrijwel opgedroogd weer aan in St. Béat.

Onze keuze was wat betreft weersomstandigheden niet echt gelukkig, wij waren de enigste groep die volop in de regen gereden hebben! Desondanks toch lekker gefietst.

Dag 5 --- Col du Portillon, Col de Peyresourde

Afstand : 87km
Rit alt. 1767hm
Max. alt. 1545hm
Gem. 5%
Max. 12 %

Vandaag weer het zelfde kwartet, Roel, Ted, Nico en Arend, Piet sluit zich ook aan voor een rit over de Portillon (oostzijde), en als we nog wat kracht in de benen hebben de Peyresourde.

Eerst weer de vrij vlakke drukke weg richting Spanje, weer zo ver mogelijk op rechts op een rijtje achter elkaar. Na nog geen kilometer hoor ik achter mij een enorme knal, wat gebeurt hier?? Piet is door een put, gevolgd door een flinke hobbel de macht over het stuur kwijtgeraakt, net zo’n stomme val als ik drie weken geleden gehad heb.
Gelukkig komt Piet er beter vanaf, toch wat lelijke schaafwonden en lichte schade aan de fiets. Nadat ik hem teruggebracht heb en aan de goede zorgen van Ivette overgelaten heb, gaan we met enige vertraging weer op weg voor de geplande rit.

We trekken het zonnige Spanje in, door het gezellige stadje Les waar we de drukke markt passeren en even begeleid worden door een vrolijk Spaans muziekje. Ted heeft het zwaar vandaag, ik blijf bij hem en gezamenlijk rijden we de Portillon op. Boven eten we even een banaantje en reepje en trekken gedrieën verder naar Bagneres-de-Luchon.
Roel is alvast vooruit gereden om mooie plaatjes te schieten van de waterval die we vlak na de top passeren. In Luchon zijn we weer compleet en beginnen we aan de Peyresourde.

In het begin van de rit had ik behoorlijk stijve benen van de rit in de regen gisteren, na een paar uur zon en warmte gaat het weer en kan ik in het begin van de Peyresourde flink doortrekken, halverwege de klim een lang recht slopend stuk, krijg ik het toch behoorlijk benauwd. Het zweet loopt in straaltjes van onder mijn helm. Geen zuchtje wind, volle zon, geen afkoeling, ZWAAR!!
Ik val stil, verwacht voorbijgestoken te worden, kijk achterom, niets te zien! Verder zwoegen, in de verte zijn de bochten omhoog te zien, dus bijna boven.
Nadat ik net mijn eerste colaatje op heb meld zich Ted, ongelooflijk, bijna dood boven op de Portillon en weer herrezen en als tweede boven in deze veel zwaardere klim. Nico zit er vlak achter, Roel was niet zo gemotiveerd vandaag en wat eerder teruggedraaid.

Boven op de col is het afzien snel vergeten. De bediening supervriendelijk de prijs voor de pannenkoeken vooroorlogs, en een vrolijke goochelaar die iedereen uitdaagt zijn trucjes na te doen zorgt voor een gezellige animatie. Met frisse tegenzin stappen we na een half uurtje genieten weer op de fiets, zijn snel beneden waar we ons de laatste 18km nog even flink warm trappen tegen de forse tegenwind.

Toch niet alleen in Zeeland veel wind!!
De verwondingen van Piet blijken achteraf nog mee te vallen, de dappere man heeft zelfs nog een stuk gefietst deze dag.

Dag 6 --- Port de Balés

Afstand: 75km
Rit alt. 1391hm
Max. alt. 1769hm
Gem. 5%
Max. 12%

Vandaag weer een rit met de complete groep, op het programma staat de Port de Balés.
Op het inmiddels voor iedereen bekende gedeelte het begin van de Peyresourde wordt het hele peloton flink uit elkaar getrokken, hier rij ik mijn eigen tempo en neem redelijk vooraan de afslag naar Port de Balés, hier neemt het stijgingspercentage flink toe, na enkele bochten krijg ik kramp vanuit mijn schouder en sta enkele minuten geparkeerd. Verzamel weer wat moed en ga verder.
Halverwege de klim trek ik met Nico, Bart, Loek, Dies en Klaas omhoog, net voor ons zien we Ko, Wim en Richard rijden, een teken voor Klaas om te versnellen en er proberen naar toe te rijden, niemand kon mee, die had een sterke dag vandaag. Ook in deze lange klim schuift alles weer redelijk dicht bij elkaar. Vlak voor de top probeer ik nog even te versnellen, VERD…..!!! De kramp schiet er weer in, weer moet ik van de fiets. Kapot rij ik het laatste stuk omhoog waar ik bijna tien minuten steun zocht tegen het monument aldaar!
Roel reed in tegenstelling tot gisteren opvallend gemotiveerd en sterk van voren, bravo!!.

Met z’n allen naar beneden in deze mooie maar linke afdaling, waar onze melkboer een onderonsje had met een flinke melkkoe. Beneden was de ontmoetingsplaats, een donker terrasje waar lekker eten geserveerd werd, niet iedereen nam hier de tijd voor.
Door de zwaar dreigende regenwolken besloot ik met nog een paar man snel huiswaarts te gaan. Ook nu weer gaat het op het vlakke met flinke tegenwind super, het is dus duidelijk, bergop fietsen doe je niet alleen met de benen! Een slechte dag wat mij betreft (alhoewel, toch blij dat ik nog mee kon deze week).

Net voor de bui binnen vandaag.

Dag 7 --- Col des Ares, Col de Buret

Afstand : 71km
Rit alt. 844hm
Max. alt. 798hm
Gem. 3%
Max. 8%

Vrijdag, de laatste dag voor de terugreis. Er hangt een grauwe mistige sluier tussen de bergen, het ziet er somber en dreigend uit.
Een gedeelte van de groep kiest er voor de week af te sluiten met wat anders dan fietsen. Ze gaan gezellig winkelen in Luchon, wat souvenirs kopen voor de vrouw of een cadeautje voor de kids. En natuurlijk naar “malle pietje” de bijnaam van de plaatselijke fietsenhandel.
Voor wie nog energie had werd er s’middags raften georganiseerd.

Na een bezoek aan de plaatselijke markt en wat inkopen voor de terugreis, besluit ik samen met Nico nog een (niet al te zwaar) rondje te doen.
Als opwarmer nemen we Col des Ares, daarna als laatste echte klim deze week, voluit op het grote mes Col de Buret op. Van hieruit wat rustiger langs Aspet richting het noorden. Een gedeelte waar Loek eerder deze week heel enthousiast over was. Niet te zwaar, rustige wegen, heel mooi. Ook wat het weer betreft viel het mee, heel even onze regenjasjes aangedaan na wat flinke spetters, een paar kilometer verder konden ze alweer uit.
Hier niet de zware cols, een gebied wat een beetje lijkt op de Ardennen maar ook wel op de Haute Marne, een prachtig gebied in noordoost Frankrijk, waar ik al heel wat kilometertjes weggetrapt heb bij mijn schoonfamilie aldaar.

Lekker doorgetrapt deze rit en met een behoorlijk gemiddelde (26,8km) met een goed gevoel afgestapt.

Conclusie

Ritten met de volledige groep, verschillende groepjes die een eigen ronde uitzoeken, enkele solo ritjes, extra lange ritten voor de allersterksten, het was allemaal mogelijk deze week.
Iedereen kon naar zijn eigen mogelijkheid en prestatiedrang zijn groepje uitzoeken.
En na de inspanningen heerlijk onderuitzakken op het zonneterras met een heerlijk blik bier of een wijntje!
Een hele fijne Pyreneeën week, ook door de goede verzorging van de gastheer en gastvrouw Yvette en Arné.

Hoe is deze week ontstaan? Loek had het idee om met een groepje naar Frankrijk te vertrekken en heeft dit plan als een soort luchtballon opgelaten. Wat bleek? De belangstelling was enorm, er was zelfs een reserve lijst wegens te veel belangstelling. Vooral door inzet van Loek, Bart en Henk is de luchtballon tot een succes volle week gevormd!!

Dit moeten we volgend jaar overdoen! Wie heeft een idee? Wat betreft gebied en dergelijke?
Kom op mensen, dit vraagt om herhaling!