Ardennenweekend Middelkamp dag 2

Zondag

Dag twee van ons Ardennen offensief. Weer zo’n stralend begin van de dag, volop zon en vandaag weer zomerse temperaturen. We beginnen deze dag met een deel van de route des legendes. Een vrij rustig begin door bosrijk gebied met af en toe een prachtig panorama op rechts. Bij dit vrij heldere weer kan je hier echt heel ver de omgeving overzien en daar is in dit vrij makkelijke deel ook alle tijd voor.

Na wat licht klimwerk waarbij de spieren, ook mede door de zon, al lekker warm zijn beginnen we aan de eerste grote uitdaging van de dag de Col de La Redoute.
Iedereen kijkt er een beetje tegenop die bekende smerige pukkel, maar vol goede moed gaan we er tegenaan.

Net in het moeilijkste gedeelte van de klim staan twee fietsers met een gebroken ketting, hier konden ze mede door de geringe snelheid het uiteengeslagen peloton om hulp vragen. “Heb je gereedschap bij je” was de vraag. Ik kon tussen het puffen en steunen nog net ontkennend antwoorden. Ik was namelijk aan het inlopen op mijn grootste concurrent van dit weekend die in dit deel behoorlijk stil viel, maar na het steilste gedeeltd snel herstelde en toch als eerste boven kwam.
Omdat we een volgauto hadden had bijna niemand iets bij zich om deze pechvogels te helpen, behalve Piet, deze dappere man met zijn enorme zadeltas waar bijna alles in zit, stopt in deze zware klim, helpt eigenhandig de twee mannen weer op weg en gaat vol goede moed weer verder met het zwaarste deel van de klim, wat mij betreft een topprestatie!
Bravo Piet, je was niet als eerste boven maar hebt wel de beste prestatie geleverd in deze klim.

Na even zoeken weer een stuk van de route des legendes opgepakt om een klein beetje op adem te komen en door naar de tweede uitdaging de Chambralles, niet zo bekend als de Redoute maar net zo zwaar, voor sommigen nog zwaarder.
Iedereen moest hier weer flink met zijn krachten smijten en met deze temperaturen is er menig zweetdruppeltje gevallen. Vooral die gemene bocht recht omhoog, een echte potenbreker, sommigen hebben hier echt een flinke vloek gedaan, nog een bocht, komt er geen einde aan? Ja de volgende bocht daar in de verte een boom alleen afgetekend tegen de lucht en de elektriciteits palen die weer zakken, dit plaatje zal bij velen bekend voor komen.
Boven weer verzamelen en iedereen is trots en blij, deze twee zware jongens zijn ook weer bedwongen.

Na nog wat licht op en af weer over de route des legendes is het voor de meesten echt tijd voor het versterken van de inwendige mens. Geen omeletten deze keer, terwijl het ene deel van het peloton zich te goed doet aan een flinke bord Vlaamse frieten doet de anderen het wat rustiger aan met een tosti of een kop soep.

Ook nu weer gelijk na deze stop bergopwaarts, een niet zo’n moeilijke klim maar voor sommigen ligt hij toch wat zwaar op de maag, altijd weer lastig na een poosje rustig zitten.
Na de laatste slotklim waar iedereen nog even flink alles geeft, of was het een finale van een tourrit, overleggen we bovengekomen nog even de afdaling en de afslag die we niet moeten missen!
Niet iedereen is nog bij de les, ook nu weer sleurt de afdalingspecialist Wim het halve peloton op volle snelheid langs de afslag. Deze mannen moeten nog een flink eindje om maar halen wel de hoogste snelheid van heel het weekend.

Met enige vertraging nemen we nog een lekkere versterking voor we naar huis gaan.
Afstand: 95km Hoogtemeters: 1668m
Moe en voldaan gaan we weer terug naar het mooie maar toch wel erg vlakke Zeeland.
Nel en Sonja bedankt voor de heerlijke maaltijden.
Eric bedankt voor de organisatie, en de volgende keer luisteren naar Wim, waalse politie?……….VLUCHTEN!!!!!

Ardennenweekend Middelkamp dag 1

Zaterdag

Weer terug voor onze jaarlijkse Ardennenweekend bij CCR in Remouchamps. Afgelopen donderdag was het zowel in Nederland en België nog beestenweer en de vooruitzichten voor dit weekend niet echt gunstig. Desondanks toch bij vertrek een strakblauwe lucht en een heerlijk zonnetje, een goed begin van de dag.

De ronde van vandaag liep grotendeels tegengesteld van de Cyclo Eddy Mercx. En al vrij vroeg kwamen de snelle mannen ons tegemoet. Niet te geloven wat een snelheid, het was nog maar half tien en het leek wel finale, volle bak, sommigen al wit weggetrokken met de neus bijna op het stuur.
Wij doen het wat rustiger aan, genieten van de natuur en wachten op elkaar.

Door het kruisen van deze cyclo enig oponthoud, wij als fietsers mochten door maar de volgauto niet dus moest er even overlegd worden. Tijdens dit oponthoud een vervelend incident met de Waalse politie, Eric en Wim verleenden technische hulp aan een van de deelnemers van de cyclo, volgens de strenge gezaghebbers iets te veel op de rijweg, na enige discussie moest Eric zijn identiteitsbewijs tonen. Helaas niet op zak!! Met het gevolg 50 euro boete, terwijl Wim allerlei slimme vluchtwegen voorstelde koos Eric eieren voor zijn geld en betaalde braaf de bekeuring. Goedheid wordt niet altijd beloond jammer genoeg.
Maar de les die we hieruit kunnen trekken is: ALTIJD JE IDENTITEITSBEWIJS BIJ JE DRAGEN !!!! Na rondvraag achteraf bleek het grootste deel van de groep deze niet bij zich te hebben.

Dit voorval kon voor ons natuurlijk niet de dag bederven, we trokken weer snel op gang om de route te vervolgen. Genieten en afzien is het hier, het ene klimmetje na het andere, prachtige vergezichten met af en toe toch wel wat dreigende luchten.
In dit gebied voor mij wat bekende stukken van de Sean Kelly, de Waalse Pijl en Luik Bastenaken Luik. Bekende Cols van vandaag zijn de Mont Fosse, Cote de Wanne, Haute Levée, de Rosier, en de Maquisard. Maar al snel komen er voor mij een paar totaal onbekende klimmen op de route. Ook een heel gemene met een percentage van ruim 16%. Hier komen echt de sterkste naar voren, maar voor iedereen is het toch een overwinning om boven te komen.

Na een gezellige stop in Stavelot waar de afname van de omeletten even een hoogtepunt bereikte weer op de pedalen. Gelijk weer gemeen omhoog hier voor de Haute Levée, Piet had de maaltijd het best verwerkt en kwam als eerste boven hier. Na nog een mooi ommetje door het Ardense landschap weer richting Remouchamps, in een bloedmooie afdaling naar Spa muisde Wim er tussenuit met twee man in de achtervolging, dit ging zo hard dat de afslag gemist werd en heel het achtervolgende peloton het drukke stadje Spa in denderde, na een ommetje door dit drukke stadje kwamen we weer op het goede spoor.
Gelukkig hadden we Loek, Roel en Ronnie bij ons, deze mannen kennen de omgeving of zijn ze er geboren.

Een geslaagde eerste dag, het weer was perfect, hoewel het hier en daar flink geregend had bleef het bij ons beperkt tot een enkele druppel.
Met 115km op de teller en 2345 hoogtemeters kon iedereen terugkijken op een geslaagde dag.

Slotrit, Au Revoir!

Vrijdag 30 mei
Col de Trible
Rit alti: 669m
Max alti: 567m
Gem: 3%
Max: 21%
Afstand: 48km

Slotrit
Een klein beetje traditie de laatste vrijdag voor vertrek, s’ochtends een bezoek aan de markt van la Voulte, er is een heerlijk zonnetje en de temperaturen lopen snel op. Jacqueline neemt nog een lekker Ardeche worstje mee voor thuis, en ik scoor nog een cd van de plaatselijke accordeon ster, heerlijk voor thuis, cd opzetten, stukje worst en wijntje erbij, heerlijk om dat vakantie gevoel later weer even terug op te roepen!

Na een uitgebreide lunch onderweg voor de laatste rit, op het programma staat wat bekend klimwerk op het programma en als het weer het toestaat misschien nog de “Serre Mure”.

Vanuit les Ollieres over de D2 richting Chambon is het in de zon al snel boven de 30 graden, bloedheet dit stuk. Na Chambon sla ik linksaf de Col de Trible op, het uitzicht in de verte bevalt me niet. Ik rij nog volop in de zon maar voor mij is de lucht pikzwart.
Halverwege de klim hangt die lucht nog steeds voor mij, op links in de verte, richting dal van de Eyrieux, ook alles zwart en regen. Zal ik terugdraaien? Ik kijk om, ook waar ik vandaan kwam is alles zwart.
Wonderlijk genoeg rij ik nog steeds in de zon, bovenop de Col de Trible is de bui al voorbij getrokken, de weg is nog wel nat overal.

Ook beneden in la Voulte schijnt de zon nog, hier heb ik deze week in een buitenwijk een heel stijl klimmetje ontdekt, ruim 20%, die pak ik dus even mee.
Hier ook weer sporen van een hevige bui en ook weer grote takken op de weg, die ze net weer aan het opruimen zijn.

Vanuit la Voulte rij ik nu ook het donkere dal van de Eyrieux in. Vanuit de tegengestelde richting passeerd mij een groepje fietsers met regenjasjes, kletsnat zijn ze. Net voor St. Laurent du Pape is het ook aan mijn kant raak, de lang verwachte regen begint te vallen, eerst zacht, maar later ongenadig hard, gelukkkig is het nog maar 12km. Niet alleen komt het water van boven, ook passerende auto’s veroorzaken door de enorme plassen het nodige gespetter.

Vlak voor Duniere is het plots weer droog en schijnt de zon weer en kan ik het allerlaatste slotklimmetje naar la Traverse nog even in de zon doen.

Twee geweldig fijne fietsweken, totaal 969km, totaal 16715hm.
Ik zal het weer een poosje moeten missen, de bergen, de uitgestrekte velden met de krekelconcerten, de vergezichten, de Ardeche!!!!
Au Revoir.

Col de Ceyssouan

Donderdag 29 mei
Col de Ceyssouan
Rit alti:1815m
Max alt: 837m
Gem: 3%
Max: 10%
Afstand: 96km

In een heerlijk voorjaarszonnetje vertrek ik voor een zelf uitgezette rit over Col de Comberon, Col de Ceyssouan en Col de la Faye.
Als eerste de mooie klim over de D2 richting St. Maurice-en-Chalencon en Silhac, voorbij Silhac in le Belay links de D284 volgen richting St. Jean-Chambre. Even voor St. Julien-Labrousse weer links voor het laatste gedeelte van de klim van de Col de Ceyssouan.

In dit gedeelte staan op een erf links van mij twee valse Franse poedels mij blaffend op te wachten, terwijl ik hun voorbij fiets begint een van die krengen mij te achtervolgen, ik ga hier niet zo hard en hij zit al vlak bij mijn benen. Vroeger had je nog wel een flinke pomp op je fiets zitten waar je mee kon dreigen, maar de minipompjes van tegenwoordig maken geen indruk. Ik blijf doortrappen anders is mijn been een te makkelijke prooi, geef een stevige Hollandse vloek en zowaar de poedel geeft de achtervolging op.
Was het die harde brul of zijn mijn beentjes te veel afgetraind??

Door deze tempo versnelling en bijna 25km klimmen is het even een verademing om bij Chalencon naar beneden te duiken.
Maar de snelheid moet ik drastisch aanpassen, er lopen kleine watervalletjes in verschillende bochten over de weg, hier ook verschillende meegespoelde stenen, oppassen dus.
Beneden bij Pont de Chervil de Eyrieux oversteken en gelijk weer omhoog over de D264 richting Gluiras. Hier fiets ik langs een grote waterval, het water gaat hevig te keer, een enorme hoeveelheid komt van verschillende kanten naar beneden, de Eyrieux is weer tot recordhoogte gestegen door de regen van de afgelopen dagen.

Deze kant omhoog is het lastigste gedeelte van de ronde, het blijft maar door het bos omhooglopen. In dit deel wordt plots de stilte om mij heen verstoord door een hoop geritsel in de struiken naast mij. Zijn het herten? Zwijnen? Nee, er komt een hoeveelheid stenen naar beneden rollen, ik kan ze goed ontwijken maar het was wel even schrikken.
De lucht is inmiddels al flink aan het betrekken en in de open stukken van het bos zie ik verderop heel lage dreigende wolken. Vlak voor de top van Col de la Faye begint het licht te regenen, zal ik de korten route naar St. Sauveur nemen over de D230? Welnéé, het zal wel opklaren, dus de afslag voorbij!
Maar boven begint het te spoelen en ben ik in korte tijd doornat. Het dalen gaat op deze manier niet snel, en krijg kramp in mijn vingers van het remmen en zit te bibberen op de fiets.
Op de klimgedeeltes kan ik mezelf ook niet echt meer warm trappen. Het blijft maar regenen, veel stenen op de weg en zelfs een hele verzakte boom met wortel en al en een deel van de D102 was afgesloten door steenval, gelukkig moest ik op dit punt net linksaf.

In St. Pierreville besluit ik toch maar een stuk van de route af te snijden en rij over de D211 naar St. Sauveur, een flinke afdaling die ik niet ken, er zit een gevaarlijk steil stukje in waar ik nog even een flinke slipper maak, even de rem loslaten en de fiets corrigeert zich zelf weer. De laatste 10km is het weer droog, maar bij mij is er geen draad meer droog.

Een mooie rit, maar de laatste paar uur afzien!!

Col de Fontenelle

Woensdag 28 mei
Col de Fontenelle
Rit alti: 1825m
Max alti: 806m
Gem: 3%
Max: 10%
Afstand: 101km

Vandaag weer een rit uit het Privas mapje “Col de Fontenelle”, wel in tegengestelde richting, via deze kant dus eigenlijk “Col du Benas”.

De dag begint vandaag weer stralend, het is warm, af en toe drukkend warm. Eerst over het net even verderop gelegen St. Fortunat-s-Eyrieux om een nieuwe klim te verkennen.
In St.Fortunat rechtsaf de brug over gelijk omhoog voor een goed lopende klim richting St. Vincent-de-Durfort over de smalle D265. Van hieruit is aan de andere kant van het dal ons verblijf regelmatig in beeld en even verderop een heel mooi panorama van het beneden gelegen les Ollieres.
Voorbij St. Vincent wordt het klimwerk wat rustiger en kom je na 5km bij le Chambon de Bavas uit, nog een stukje omhoog naar le Moulin-a-Vent, hierna die mooie afdaling weer richting Privas. Een heel mooi opwarmstukje om aan de ronde te beginnen.

Net buiten Privas begint het gelijk flink omhoog te lopen in een mooie klim met veel bochten (D7). Hier waait het af en toe flink maar door het bochtenwerk nooit erg veel tegen. In deze klim van 14km blijf je Privas in het vizier houden, hierdoor krijg je ook een beeld van de hoogte die je hier al snel overwint.
Vlak voor de top van Col de Benas (alt. 795m) betrekt de lucht, het ziet er even dreigend uit en het koelt even snel af. In de afdaling van Col de Fontenelle richting St. Martin le Superieur breekt het zonnetje weer door, ook de temperatuur schiet weer omhoog.

Deze afdaling is pas geasfalteerd en er is ter bescherming een laag fijne steentjes overgestrooid. Héél langzaam dalen dus!
Kom nog enkele fietsers vanaf de andere kant tegen. Zo te zien behoorlijk pittig die klim “Fontenelle”, onthouden voor de volgende vakantie!

Na St. Martin le Superieur een klein stukje over de drukke D2, dan gelijk links over de rustige D3 omhoog naar St. Bauzile. Windstil hier, volop zon, heerlijk omhoog in de zon. Wat een verschil met gisteren, beter fietsweer kan niet!
Nog even scherp afdalen naar Chomérac, weer even de D2 volgen door de drukte in Privas.

De laatste klim vanuit Privas naar Lyas gaat niet vlot, lichte maagpijn! Een reepje te veel? De warmte?
In dit gedeelte klom ik vorig jaar gewoon een paar kilometer harder, misschien begint de vermoeidheid wel wat mee te spelen. Niet forceren want ik wil nog een paar dagen genieten van de Ardeche.

In de afdaling naar les Ollieres over de D2 gaat het weer vlot, wordt nog even opgehouden door een paar auto’s, een heerlijke afdaling met van die mooie bochten. Nog even over de D120 en weer terug in Duniere.
Nog maar 2 dagen, helaas!!!

Vercors

Dinsdag 27 mei
Vercors
Rit alti: 2118m
Max alti: 1334m
Gem. 4%
Max. 11%
Afstand: 104km

Het heeft weer heel de nacht geregend, de zon schijnt wat flauwtjes en er hangen dreigende wolken. Ik besluit de gok te wagen en ga vandaag een rit in de Vercors rijden.
Eerst in ongeveer drie kwartier met de auto naar het plaatsje Bellevue-Blacons net voorbij Crest. Hier zet ik de auto aan de kant en haal de fiets eraf, ondertussen zie ik wel flink wat dreigende wolken aan de rechterkant boven de bergen hangen en hoor ik in de verte licht gerommel.

Ik rij D70 op richting Beaufort-s-Gervenne. Hier begint het al licht omhoog te lopen, en omhoog lopen blijft het voorlopig héél lang!!
Voorbij Beaufort begint het echte klimwerk, hier slingert de weg zich omhoog naar het plaatsje Montrond.
Vlak voor dit plaatsje rij ik de laaghangende bewolking in en begint het licht te regenen. Ik heb mijn regenjasje nog maar net aan of het is al weer droog, een paar bochten later zie ik de wolken als plukken watten onder mij hangen en rij zowaar weer in de zon, het wordt zelfs warm.
Voorbij Montrond nemen de klimpercentages wat af en ben je na 6km boven op Col de Bacchus (alt. 980m.), nu is het even wat licht afdalen naar Leoncel. Echt hard gaat het niet in dit vrij vlakke gedeelte omdat de harde wind, die hier af en toe opsteekt, ongenadig tegenblaast.

In Leoncel de splitsing rechts nemen richting Col de Bataille, hier begint gelijk weer het serieuze werk. Eerst een deel door het bos met behoorlijke stijgingspercentages, daarna wat meer bochten waardoor het wat afzwakt. In dit bos hoor ik recht boven mij een enorm gekraak in de boom, wat gebeurt er? Breekt er een tak af? Ik kijk boven mij en op het zelfde moment vliegt er, vlak boven mijn hoofd, een enorme roofvogel verschrikt weg. Gróót, enorm gróót, indrukwekkend!! Echt zo’n type dat zo een lammetje uit de Alpenweiden plukt, zonder probleem.

Na 8,5km ben je boven op de Col de Bataille (alt.1313m.). Op de top is het kaal en je moet even door een steenkoude donkere tunnel, aan de andere kant is het uitzicht ook weer heel mooi, een paar bochten licht afdalend.
In deze bochten een prachtig uitzicht op het dal, in de diepte verschillende dorpjes verspreid in het dal, de rivier de Lyonne en centraal een groot meer. Een mooi moment om de fiets even aan de kant te zetten, even te genieten van dit mooie panorama en een banaantje te pellen.
Je verwacht hier eigenlijk dat het verder afdaalt maar moet hier nog een flink stuk door omhoog. Veel bochten en overhangende rotsen, het is hier oppassen, door de vele regen van de afgelopen dagen zijn veel stenen losgeraakt en liggen er zelf flinke rotsblokken op de weg, gelukkig is met klimmen de snelheid niet zo hoog en kan je er gemakkelijk langs heen laveren. Wel probeer ik hier wat verder van de rotswand af te fietsen, zo stevig is mijn helmpje niet.

Het stijgingspercentage neemt weer wat af en je ziet aan de andere kant van het dal al de weg die je straks terug moet nemen. Nog een stukje dalen naar Col de la Croix (alt. 722m.) Even een scherpe afdaling, hier duik je snel door een paar koude en natte tunnels (Tunnels du Pionier) en dendert door naar beneden naar het plaatsje St. Jean-en-Romans (alt. 225m.).

In dit plaatsje draai je weer terug de D70 op en gaat het weer gestaag omhoog naar de Col de Tourniol, Col des Limouches en Col de Bacchus, het is intussen behoorlijk warm en sommige stukken bos geven heerlijke verkoeling.
Aan deze kant geen spectaculaire vergezichten, heel anders, meer bos en de weg af en toe bijna uitgehouwen in de rotswand, hier krijg ik van die ijskoude waterdruppels in mijn nek van de overhangende rotsen, gelukkig geen stenen!

De kilometers beginnen al aardig door te tellen, het gaat al niet zo gemakkelijk meer. Bij Leoncel waar ik vanochtend rechts afgeslagen ben is de ronde rond en begin ik aan het laatste deel, nog even naar boven voor Col de Bacchus, de wind staat nog in de zelfde hoek, dus met de wind in de rug gaat het vrij vlot omhoog en begin ik na de top met een flink windje achter aan het licht aflopende, bijna vlakke deel naar het plaatsje Montrond, hierna nog de fraaie bochtige afdaling naar Beaufort en nog een stukje licht naar beneden naar Bellevue-Blacons.

Een heerlijke dag, goed weer, heerlijk klimwerk!!!
Behoorlijk vermoeid maar niet echt kapot. Met een tevreden gevoel de fiets weer op de auto en richting Duniere.

St. Romain de Lerps

Maandag 26 mei
St. Romain de Lerps
Rit alti: 1826m
Max alti: 759m
Gem: 3%
Max: 10%
Afstand: 118km

Vandaag staat de zelfde rit van vorig jaar op het programma (zie verslag 12 nov. 2007), met als het weer het toestaat nog 3 extra cols.

Het vertrek was door onweer en regen in de vroege ochtend wat vertraagd. Met een nog enigszins nat wegdek en een waterig zonnetje ga ik onderweg. Deze keer wel gelijk de goede afslag bij St. Georges-les-Bains Blod en gelijk het begin van de rondrit en het begin van de klim.

Het ritsje en de mouwen kunnen naar beneden, de temperatuur is inmiddels flink gestegen. Al vrij snel een fraai uitzicht op het Rhone dal op de linkerkant, met daarin, door de felle zon, de Rhone zilverkleurig slingerend door het landschap. Maar ook goed zicht op een partij enorme zwarte wolken die voor mij opduiken, ook begint het in de verte weer wat te rommelen.
In de afdaling richting Toulaud begint het even licht te regenen, het is al weer snel droog maar de lucht voor mij voorspeld weinig goeds, ook begint het steeds harder te donderen in de omgeving.

In de klim tussen St. Peray en St. Romain de Lerps is het pikdonker, het begint weer te regenen wat overgaat in hagel, enorme hagelstenen met wel een doorsnee van ruim een centimeter. Gelukkig biedt de helm bescherming, voordeel van hagel, je wordt er niet zo nat van als van regen, toch maar even het regenjasje aan. Terwijl ik even stil sta om mijn jasje aan te trekken hoor ik een enorme donderslag aan de andere kant van de berg, nu begint het echt te spoken hier. Toch maar weer voorzichtig verder en na een paar bochten is het zowaar weer droog.
Na nog een paar kilometer klimmen zie ik de sporen van de gepasseerde onweersbui, een net afgescheurde enorme tak aan de kant van de weg, gelukkig zat ik niet middenin deze bui.

Na dit slechte stuk blijft het verder gelukkig droog, wel is het nu wat somber weer en is de temperatuur flink gezakt.
Boven bij St. Romain de Lerps weer zo’n mooi uitzicht over het Rhone dal met in de verte Valence en daarachter de Vercors met enkele uitlopers van de Alpen. Het lijkt aan die kant van het dal veel lichter.
Deze week maar eens een rit aan die kant plannen.

Bij het plaatsje Alboussiere wijk ik van de route af en rij de niet al te drukke D533 op om als extra de Col de Rouveure de Col des Fans en de Col du Mazel erbij te doen. Niet al te lastig klimwerk en weer een paar cols op mijn lijst.
Bij Barthelemy Grozon even de D533 af om Col du Mazel te beklimmen, hier op de top is het keerpunt en ga ik weer over de D533 terug, bij Alboussiere draai ik weer de voorgeschreven route op.

De zon is er gelukkig weer bijgekomen en ook de temperatuur is flink gestegen. Het is vanaf Alboussiere nog een flink stuk klimmen naar Vernoux en Vivarais, en vanaf hier is het, na een stukje vals plat alleen nog maar dalen.
De weg is ook alweer grotendeels droog door de zon, maar het is toch oppassen geblazen in de natte bochten in het bos.
Na ruim vijf uur weer terug in het zonnige Duniere, ondanks enkele buien toch weer een pracht rit.

Regen

Zondag 25 mei

Gisteren met Jacqueline een rustig stukje langs de D261 gereden, een licht glooiende weg langs een zijrivier van de Eyrieux. In de diepte de rivier en aan de andere kant de bergwand, best eng als je dat niet gewend bent, Jacqueline vond het maar niks, vooral bergafwaarts was het voor haar een nachtmerrie! Heel begrijpelijk als je alleen maar die vlakke Zeeuwse polders gewent bent.
We hebben toch nog ruim 20 kilometer over deze weg gefietst. Eng maar toch een leuke ervaring niet waar Jacqueline? Ook nog even “Moulinage du Sablas” gepasseerd (zie verslag 13 juni 2007).

Deze ochtend worden we wakker door een hoop regengekletter op het dak en door de regen een flinke waterval naast het huis, lekker luieren vandaag.
Toch nog even naar de vlooienmarkt geweest, helaas een troosteloze aanblik, hier en daar een kraampje, weinig mensen en geen gezelligheid.
Jammer, vorig jaar was het super!
Ondanks de regen een lekker relaxt dagje, heel gezellig zo samen in onze torenkamer!

Col de l'Escrinet

Vrijdag 23 mei 2008
Col de l’Escrinet
Rit alti: 1414m
Max alti: 872m
Gem: 3%
Max: 14%
Afstand: 94km

De eerste klim vanuit les Ollieres over de D2, plotseling zeer broeierige zomerse omstandigheden, de temperaturen lopen hier op tot dik 30 graden. Dit is even flink wennen na het koude voorjaar, en gelijk maar de rits helemaal naar beneden en flink zuurstof happen.
Het voor mij bekende stuk tot Moulin Vert gaat nog zo’n 11km door, dus niet te veel forceren! Even voor Privas nog de afzink in duiken, deze bochten zijn inmiddels al wat bekender, maar pas op voor tegenliggers die verwachten geen fietser bijna tegen het midden van de weg, en zelf kan je ook niet veel corrigeren bij 50/60km per uur.

In de stad Privas blijf ik de vrij drukke N304 volgen, hier ook gelijk het steilste stukje van de rit (ruim 14%). Eenmaal de stad uit wordt het een stuk rustiger op deze mooie licht omhooglopende brede weg.
Net buiten Privas rij ik een franse wielrenner voorbij, die doet het vandaag ook op zijn gemakje lijkt het, heeft wel van die echte klimmersbeentjes! Even na dat ik hem ingehaald heb plakt hij als een schaduw in mijn wiel, op een of andere manier wordt je hierdoor toch opgejaagd en rij ik ondanks de toenemende percentages en de af en toe flink tegen blazende wind ruim 18km per uur.
Vlak voor de top houd ik in en vraag de dappere volger waar ik na de top af moet slaan, de man wijst het aan op mijn landkaartje en we trekken ons weer op gang voor de laatste kilometer naar de top van de Col de l’Escrinet, hier loopt het scherper omhoog en op dit moment rijdt de fransman mij zo voorbij en uit het wiel. Ik moet nog een heel eind, forceer dus niet maar kom wel weer terug op een paar fietslengtes.

Boven op de col stopt de fransman sportief en wijst mij de weg voordat hij de afdaling in duikt, ik moet nog een flink stukje verder omhoog langs een zendmast over route touristique du Coiron. Met nog enkele stukjes afdaling afgewisseld met nog wat klimwerk kom ik op de volgende col, de Col du Benas. De derde keer dat ik hier boven kom, de eerste keer van deze kant.
Hier op deze hoogte (800m), weinig beschutting daardoor heeft de wind vrij spel en ook de zon verschuilt zich regelmatig achter de opkomende bewolking. Daardoor koelt het snel af en zakt de temperatuur hier snel naar de 14/15 graden.

Ook hier weer van die prachtige vergezichten. Vanaf Rochessauve snel dalen naar Alissas, een prachtig dal met overal op ruime afstand van elkaar verspreid zéér luxe bungalows. Vanaf hier weer de drukte in van de D2 tot aan Chomerac dan de iets minder drukke N86 naar Le Pouzin. En als laatste nog het verbindings stuk naar Duniere door de drukke avondspits over de D120. Weer een mooie ronde alleen de laatste 25km is eigenlijk wat te druk, vooral in de spits.
Weer een ronde uit mijn Privas mapje!!

Livron

Donderdag 22 mei 2008
Livron

Weer stralend weer vandaag, in combinatie met een stevig briesje, ideaal fietsweer!
Vandaag samen met Jacqueline een rustig ritje rondom Livron, een keuze uit mijn La Voulte fietsmapje aangeduid als “tres facile”, dus vrijwel geheel vlak.

Een uitstekende manier om te herstellen van de vele klimkilometers van de voorgaande dagen. Heel ontspannen de spieren een beetje losgetrapt en als slot de beste bakker van de omgeving bezocht.
Lekker!!!!

Gerbier de Jonc

Woensdag 21 mei
Col de 4 vois
rit alti: 2263m
max alti: 1515m
gem 3%
max 11%
afstand: 137km

De maand mei, de natuur is in deze tijd op zijn mooist, alles is nog frisgroen en er staat van alles in bloei.
Vandaag ongeveer de zelfde rit als vorig voorjaar richting Col de 4 Vois en de Gerbier de Jonc. Nu naar de Gerbier de Jonc via Lachamp-Raphael en de D378. Het is helder weer en net als vorig jaar is het uitzicht geweldig. Het nadeel op deze hoogte, 1300 tot ruim 1500hm, is de mistral die hier vrij spel heeft waardoor het soms behoorlijk fris is ondanks het klimwerk.

Voorbij Col de Quatre Vois is het wat meer beschut toch zit er behoorlijk verschil in aan welke kant van de berg je fietst, het ene moment rond de 17/18 graden en na een paar bochten weer maar 12 graden.
Het was naar de “Gerbier” langs deze kant een mooi open landschap langs verschillende rotspartijen “Suc de l’Areilladou” en “Suc de Mont Vernoux” en de bron van de rivier de Loire.

Als klim naar de Gerbier de Jonc vindt ik het toch vanuit St. Martin-de-Valamas over de D237 het mooist (gereden in 2006).
Via de Col de Joux (kort maar heftig) naar de slotklim naar Mezilhac, een makkelijk lopende klim met veel bochten, 1178 hm. Vanaf dit punt gaat het in dalende lijn naar Duniere-s-Eurieux goed om het gemiddelde nog wat op te krikken!

Weer een prachtige rit in een omgeving waar zelf de fransen met busladingen vol naar toe komen om al dat moois te zien.

Col de Serre Mure

Dinsdag 20 mei
Col de Serre Mure
rit alti: 1515m
max alti: 767m
gem 5%
max 14%
afstand: 77km

Vandaag een kort rit, maar met de “Serre Mure” toch behoorlijk lastige kost. De eerste 5km langs de Eyrieux naar les Ollieres is een fijn opwarm stukje, van daar uit richting Privas over de D2, 6km rustig klimmen over een mooie brede weg met veel bochten.

In le Chambon-de-Bavas een haarspeldbocht naar links, een stukje dalen en de echte rust opzoeken op de D265, weer 9km omhoog “Col du Trible” naar St. Cierge-la-Serre, een heel makkelijke klim. Vorig jaar schakelde ik hier regelmatig de grote plaat, vandaag ben ik in een rustige vakantiestemming en blijf lekker klein draaien. Neem de tijd om het landschap om mij heen in mij op te nemen en te genieten van de natuur.
Boven op de “Col du Trible” 548m geen beschutting, een stevige mistral, soms tegen, na de volgende bocht verdwenen en na weer een bocht flink in de rug. Op deze manier lastig afdalen maar voor je het weet dender je al via de afdaling van Col de Viaux la Voulte binnen. Even door het drukke centrum richting St Laurent du Pape.

Voor het rechtsaf draaien naar de D21 “Col de Serre Mure” nog even snel een blik op mijn horloge, om mijzelf en mijn nieuwe superlichte racer eens te testen, vandaag voor het eerst een tijd zetten in deze voor mij inmiddels bekende berg.
De Col, 8km lang, gemiddeld 8% met stukken van 12% tot 14% (dit vooral in het begin). Best lastig, veel lopen op de trappers, snelheid 10/11km per uur met sommige stukken teruglopend naar 9km per uur. Zonnig maar niet al te warm, ook hier de mistral af en toe flink tegen. Mijn tijd voor deze rit 42m10sec., niet echt vanaf het begin voluit maar toch flink vermoeid boven!

Na een flinke duik vanaf les 4 Ponts nog een stukje klimmen naar Vernoux-en-Vivarais en Silhac naar “Col de Comberon” met als slot de lange afdaling over de D2 met een prachtig zicht op het dal, de rivier de Eyrieux en daarnaast de D120.
Mijn droom? Gewoon iedere week eenmaal deze rondrit maken. Blijven dromen!!!!!

Ardeche plein coeur

Maandag 19 mei 2008

Ardeche plein coeur

rit alti: 2086hm

max alti: 767hm

gem. 4%

max. 11%

afstand: 112km

Vandaag een eigen ronde kris kras door het hart van de Ardeche. Een mooie ronde met hoofdzakelijk klimmen en dalen. De eerste vijf kilometer door de drukke ochtendspits op de D120 en dan gelijk rechtsaf de eerste klim over de D2 richting Silhac. Hier gelijk een en al rust op wat gekwetter van de vogels na en ook nog even een lichtelijk paniekerende kudde schapen op de weg.
Een bochtige niet al te lastige klim met een fraai panorama op de Eyrieux en de D120 waar ik net afgedraaid ben. Grappig om te zien dat het verkeer hierop na slechts enkele bochten gedecimeerd is tot speelgoed formaat. Dit is weer zo’n echte Ardeche klim, redelijk rustig begin, vlak tussenstuk en dan zo’n stiekem lastig laatste gedeelte.

Vanuit Vernoux een kort stukje afdalen, maar pas op, plotseling een haarspeldbocht naar links en volop op de pedalen naar boven. Zorg vooral dat je voor deze bocht op de kleine plaat zit en luister goed of er tegenliggers aankomen want je kan hier het best de buitenbocht pakken. De eerste anderhalve kilometer is loodzwaar hier, daarna blijft het steil oplopen met hier en daar een kleine afvlakking erin. Eenmaal boven op de Col de Serre Mure heb je het zwaarste gedeelte (4 km) van de dag gehad.

Vanaf hier de spectucalaire afdaling van Col de Serre Mure, je hoeft 8 km geen trap te geven en kan heerlijk door de bochten knallen, maar pas op het is een linke afdaling! Beneden een stukje vlak door St. Laurent du Pape en gelijk weer links voor Col de Gilhac. Een rustige weg omhoog, niet te lastig en met hier weer van die prachtige vergezichten. Hier is het ondanks het heerlijke zonnetje en de matige klimpercentages af en toe behoorlijk zwaar trappen tegen de opkomende mistral in.

Het laatste gedeelte voert weer over Col de Viaux en Col du Trible, de teller staat op ruim 90 km, mijn proviand is op, mijn bidon’s zijn leeg, en ik begin ook al een redelijk op te raken. Gelukkig wordt ik in deze klim min of meer vooruit geblazen door de mistral.
Van hier uit is het nog een flinke afdaling en een vlak stuk over de D120. Weer genoten vandaag!

Vernoux en Vivarais

Zondag 18 mei 2008

Vernoux en Vivarais

rit alti: 1184

max alti: 708

gem. 3%

max 11%

afstand: 81km

Eindelijk weer terug in de Ardeche, gelukkig net op tijd hersteld van een langdurige keelonsteking en zware verkoudheid. Eerst een paar dagen in Drenthe en Friesland kilometers gemaakt dus de conditie is goed op peil.

Ook deze keer de zelfde openingsrit “Vernoux en Vivarais” zie verslag september 2007, maar nu vanuit ons verblijf in Dunieres sur Eyrieux, hierdoor begin ik met de makkelijke noordlus met rustig klimwerk, ongeveer 20 km van 3 tot 5%, daarna 15 km rustig afdalen met een mooi bochtig stukje bij St. George les Bains.
Een vrij vlak stuk langs Beauchastel en la Voulte met flinke rugwind, snelheid 40 km per uur, dat trekt het gemiddelde flink omhoog. In la Voulte langs het kasteel gelijk op de trappers naar boven, hier begin je aan de Col de Viaux, een pittig stuk van een kilometer met daarachter gelijk Col du Trible met ook weer van die gemene steile stukken, een lastige col waar je niet zo goed in je ritme kan komen. Maar als je boven bent wordt je getrakteerd op een prachtig uitzicht over het Rhone dal met in de verte de uitlopers van de Alpen.

De openingsrit was dit jaar niet minder zwaar dan vorig jaar, het was koeler en aangenaam fietsweer, maar omdat het zware gedeelte in het laatste zuidstuk zat toch behoorlijk zwaar.
Altijd weer lastig zo’n eerste klimdag, maar toch weer volop genoten.