Col de Tourniol-Col des Limouches

Afstand: 98km
Rit alt. 2194hm
Max. alt. 1154hm
Gem. 4%
Max. 11%

Dinsdag 7 oktober 2008

Naar de Vercors vandaag! Eerst een rit van ongeveer 30km met de auto door het vlakke gedeelte van de Drôme naar Alixan en van hieruit op de fiets en de D101 volgen. In dit plaatsje zie je al overduidelijk welke kant je op moet, je ziet de bergrug van de Vercors al aardig dagen in het oosten.

Vandaag een aangename najaarstemperatuur en geen sneeuw meer te zien op de bergtoppen. Wel blaast er af en toe een flinke stormwind vandaag die al gelijk bij het vertrek het lichtoplopende gedeelte naar Barbières niet echt gemakkelijk maakt.
Maar ik forceer niet, ik heb zo’n 30km klimwerk voor de kiezen en lichte kniepijn in het begin dus rustig aan! Het is zo in het zonnetje een heerlijk opwarmstuk tot Barbières waarna de echte col begint.

Col de Tourniol. Weer zo’n mooie!!! Een lekker lopende klim, het ene moment heerlijk in de zon dan weer een stukje door het bos, even verkoeling. Open stukken, vooral hogerop af en toe vol in de wind, een bocht verder weer in de rug, volop afwisseling!
In deze tijd is het heel rustig hier. Drie auto en één motor gezien in één uur!
Het laatste slingerende klimgedeelte geeft bij dit heldere weer een pracht beeld van het Rhöne dal met op de achtergrond Valence en de Ardèche.
Een snelle duik naar Lèoncel waar ik ook in het voorjaar passeerde richting Col de la Bataille. Ook hier weer die harde wind nu vol in het gezicht over de D70, een licht omhooglopend stuk extra zwaar door die wind.

De korte klim vanaf deze zijde naar Col de Limouches is ondanks het behoorlijke stijgingspercentage veel gemakkelijker in de luwte dan het zware stuk over de D70. Hierna weer een flink stuk naar beneden, niet te snel want ook hier is het uitzicht magnifiek, maar ook oppassen voor de wind die hier onverwachts van verschillende kanten tegen je aanblaast.

Via Peyrus naar la Faucons, na dit plaatsje een stukje over de D125 en weer terug over de D68 het zelfde traject in omgekeerde volgorde. Ook de lange zijde van Col de Limouches is een fijne col maar de vermoeidheid begint half de col toch al wel mee te spelen, mede door de flinke wind vandaag. Kom toch nog redelijk vlot boven en het is dan tot Lèoncel bergaf en wind mee lekker doortrappen. De laatste flinke inspanning naar de Tourniol is vanuit Lèoncel, een hoogte verschil van net 300 meter, niet veel maar hier en daar toch nog steile stukjes.
De laatste lange en technische afdaling is mede door de lastige wind en vermoeidheid niet makkelijk, het laatste deel over de D101 vanaf Barbières tot Alixan gaat weer een stuk beter.

Flink vermoeid maar meer dan tevreden over de rit van vandaag!! Een van de mooiste in Frankrijk dit jaar!

Ardèche - Croix de la Justice

Afstand : 88km
Rit alt. 1139hm
Max alt. 436hm
Gem. 4%
Max. 11%

Maandag 6 oktober

Vandaag een wat grijs begin van de dag, ik rij door het bos “met de dansende rotsen”, een toeristische trekpleister vlak bij ons verblijf. De weg is hier nog flink nat. Ook in de afdaling naar St.Barthelemy.
Ik volg de rivier de Gaulare in westelijke richting tot St.Vallier. Hier langs deze weg ook weer sporen van het noodweer, de gehele rechter rijstrook is in de rivier verdwenen alleen de vangrail hangt, over een lengte van ongeveer 100 meter, kromgetrokken in het luchtledige boven de rivier.
Bij St.Vallier via de brug de Rhöne oversteken en de Ardèche in, héél vreemd, alleen al bij het oversteken van de brug lijkt het hier heel anders, écht Ardèche!!

Van hieruit langs de Rhöne noordelijk tot Andance dan links de D82 op, de eerste klim na 20km vlak rijden.
De D82 is een vrij drukke weg maar als fietser heb je hier ruimte genoeg. Een mooie niet al te lastig klim ( Col Croix de la Justice) langs de hier volop aanwezige wijngaarden. Na de D82 naar de N82 en via Boullieu naar de D206 over de doorgaande wegen!

Hier had mijn navigatiecomputer “mister garmin” andere gedachten over. In dit kleine plaatsje werd ik een achterbuurt ingestuurd naar een klein binnendoor pad. Zéér slechte weg en niet ingeprogrameerd. Maar zoals later deze week zal blijken veranderd de gps zelf de route! Maar ik ben toch de baas? Wat is dat toch met die moderne technologie! Ik heb toch de route geprogrameerd! Dus weer terug uit de rimboe naar de doorgaande route en maar een stuk de borden gevolgd richting “Annonay”.

Vanuit Annonay de N82 noordelijk tot Serrières. Bij het schooltje van Serrières duik je naar beneden richting de Rhöne, een heerlijke afdaling. In de schaduw hier en daar nog nat, maar door de zon, die al wat meer kracht krijgt, toch grotendeels droog. Beneden ben ik zo onder de indruk van deze afdaling en besluit rechtsomkeert te maken om ook de klim te doen. Hier kan ik voor het eerst vandaag de rits eens helemaal opentrekken bij deze inspanning in de zon. Ben vrij vlot boven in deze 4km klim en nu weer terug richting St.Barthelemy.

De eigenwijze gps stuurt mij al bij Andance de Rhöne over (weer niet geprogrameerd!) voor een lange klim en korte afdaling naar St.Uze vlak bij St.Barthelemy. Wel een mooi stuk maar ik ben toch de baas!?

Weer een nieuw stuk Ardeche ondekt vandaag. Mooi, fraai landschap! Maar het gebied rond La Voulte scoort toch hoger, vooral een minpunt de lange vlakke aanloop van vandaag!

Frankrijk - St.Barthelemy-de-Vals

Afstand: 86km
Rit alt. 1444hm
Max alt. 513hm
Gem. 3%
Max. 11%

Zondag 5 oktober

Weer een nieuwe bestemming, dit maal in de Drôme, dicht bij de rivier de Rhöne met aan de andere kant daarvan de Ardéche. Ons verblijf hier is net buiten St.Barthelemy-de-Vals valkbij St.Vallier, dit is ongeveer 50km noordelijker dan het ons bekende gebied rond La Voulte.

Bij aankomst wachtte ons een spontaan en hartelijke ontvangst, een prachtig huisje en bovendien een heerlijk flesje streekwijn. De combinatie van de lange reis, een heerlijk comfortabel bed en de wijn zorgde voor een heerlijke nachtrust!

Wat bij het ontwaken wel héél anders is dan Italië is de temperatuur, er hangt een lichte nevel over de heuvels, het gras is aangevroren en de auto wit bevroren. Toch maar even wachten op wat hogere temperaturen, het zonnetje prikt al flink door de nevel!
Rond 10uur stap ik op de fiets, wel met lange mouwen en een extra jasje aan. De rit vandaag gaat eerst oostelijk de Drôme in richting le Grand-Serre en verder noordelijk langs de grens van de Isére. Hier zie ik in de verte op rechts, op de toppen van de Vercors ook volop sneeuw.
Langs de route ook veel sporen van het noodweer van de afgelopen tijd hier. Door de hevige regenval veel randen van wegen en stukken berm weggeslagen.

Het landschap hier is flink heuvelachtig, constant op en af. Maar wat ik hier mis zijn de echte lange cols. Desondanks toch genoten vandaag, wat een rust hier op de wegen vergeleken met Italië. Een pracht route, veel kleine binnenwegen goed te vinden met behulp van mijn nieuwe Garmin gps. Geen zware cols maar toch nog 1444 hoogtemeters!

Na deze inspanning samen heerlijk ontspannen in de zon slenteren over de “Foire” van St.Barthelemy tussen de plaatselijke bevolking, en allerlei plaatselijke lekkernijen uitproberen!!

Slotrit Gera Lario

Afstand: 33km
Rit alt. 738hm
Max alt. 766hm
Gem. 6%
Max. 10%

Vrijdag 3 oktober 2008

Gisteren de Bagni del Masino nog beklommen, een niet al te zware maar mooie col van 1185 meter hoog, het was een wat donkere en kille dag met nog heel even wat motregen.

Vannacht heeft het heel de nacht tot vroeg in de ochtend flink geregend en geonweerd. Het klaart pas rond 10 uur weer wat op, omdat het vandaag de laatste dag is, morgen vertrekken we naar Frankrijk, pak ik snel de fiets en maak me op voor wat plaatselijk klimwerk.

Allereerst de klim naar Trezzone, daarna de klim naar Montemezzo (Mont Alto) en als laatste de klim naar S.Bartolomeo.
Bij mijn vertrek schijnt er weer een heerlijk zonnetje maar de straten liggen nog flink nat. De eerste klim naar Trezzone is hier en daar al aan het opdrogen in de zon, hier prima wegdek met hier en daar oliesporen in de natte bochten. De klim loopt hier tot Trezzone dus draai ik weer terug voor een voorzichtige afdaling, vooral in de scherpe, natte bochten!

Beneden weer een klein stukje langs het meer en nu weer naar de deze week al eerder gereden resterende klimmen. Hier zijn vooral in het bos veel sporen van het noodweer vannacht, veel takken, veel blad, heel veel platgereden kastanjes waardoor het soms spekglad is.
Eenmaal voorbij Montemezzo waar het echt steil wordt begint mijn achterwiel door te slippen op al die gevallen en natte bladeren. Dit is zo geen doen, vooral in de afdaling levensgevaarlijk!!

Heel voorzichtig weer naar beneden, als ik door Montemezzo rij begint het plotseling weer hard te regenen, dit duurt maar een minuut of vijf, als ik bij de splitsing voor de laatste klim ben is het bijna droog. Toch nog even meepakken die klim, na een poosje rij ik zelfs weer in de zon. Ook hier weer veel troep op de weg, daarom sla ik ook hier het steilste gedeelte over. Hier zie ik ook dat vannacht op de top van de Pzo Ledù (2503m) en M.Berlinghera (1930m) flink wat sneeuw is gevallen.
Nog even de laatste afdaling en het eerste deel van de vakantie zit erop.

Het verblijf in Gera Lario is zeer goed bevallen, een heerlijk rustig vakantiepark, heerlijke zomerse temperaturen, prachtige omgeving en bovenal één prachtig fietsgebied.

Passo de Maloja

Afstand: 106km
Rit alt. 1716hm
Max alt. 1870hm
Gem. 4%
Max. 13%

Woensdag, 1 oktober 2008

Vandaag een rit grotendeels over Zwitserse wegen naar St.Moritz. Ook nu vertrek ik weer in een stralende zon vanuit S.Cassiano.

Waar ik zondag in Chiavenna linksaf sloeg richting Passo del Spluga, sla ik nu rechtsaf de S37 op richting Passo de Maloja. Hier begint het gelijk omhoog te lopen en dit blijft zo tot na Maloja, 32km klimmen dus!
Echt zwaar is het klimwerk niet, in ieder geval niet te vergelijken met Passo del Spluga.
Na 16km bereik ik de grens van Zwitserland, dit is gelijk ook te merken aan de wegen, perfect onderhouden mooie asfaltwegen. Het is echt genieten in de zon, rustig omhoog, percentages tussen de 4 en 6%, wel wordt de temperatuur op deze hoogte (1000m) steeds lager.

Het echte klimwerk begint pas aan de voet van de 5km lange Passo de Maloja, je ziet hem recht voor je trapsgewijs omhoog lopen. Het lijkt heel steil, vooral als je enkele vrachtwagens naar boven ziet kruipen, toch valt het mee.

Na Maloja een vlak stuk langs Silver See en Silverplane See, hier heeft de wind vrij spel en is het behoorlijk koud. De wegwerkers die hier de vangrail aan het vervangen zijn, zijn dik ingepakt met wollen mutsen en handschoenen aan het werk.
Er komt mij nog een collega fietser tegemoet, die ligt bijna plat op de fiets met een knalrood hoofd tegen de wind in te stampen. Dat belooft nog wat voor de terugweg straks!

In St.Moritz aangekomen wijst de temperatuurmeter maar 9 graden aan ondanks de zon. Ik zoek snel een plaatsje uit de wind, kleed mij warm aan voor de terugweg, eet nog even wat en trek me weer op gang.

Langs de meren is het met de wind schuin op kop behoorlijk koud, maar doordat je flink op de pedalen moet duwen wel vol te houden. Dit lastige stuk vanuit St.Moritz is eigenlijk het zwaarste gedeelte van de dag. Voorbij Maloja is het grotendeels afdalen tot S.Cassiano. Wat een verschil in temperatuur soms, in deze afdaling. Dan weer in de zon, een bocht verder in de schaduw op de wind. Maar wat lager in de afdaling voel je temperatuur weer stijgen.
Als ik door Chiavenna rij lopen de mensen gewoon in T-shirts en zitten heerlijk op het terras in de zon.

Nog een stukje naar S.Cassiano en tevreden na deze mooie rit de fiets weer in de auto geschoven!
Aftellen nu, nog maar een paar dagen “Bella Italia”!!!

Passo del Spluga

Zondag 28 september 2008
Afstand: 72km
Rit alt. 1965 hm
Max alt. 2134 hm
Gem. 6%
Max. 14%

Vandaag de koninginnenrit, de Passo del Spluga (zuidzijde) tot aan de Zwitserse grens. Dertig kilometer serieus klimwerk, zware kost!

Ook nu weer een stukje met de auto en vanuit S.Cassiano stap ik vol goede moed op de fiets. Hier begint de weg al vals omhoog te lopen naar Chiavenna, een hoogte verschil van 150 meter in 6 kilometer. Daardoor begin ik al behoorlijk opgewarmd aan de echte klim die na Chiavenna gelijk begint.

Mijn metertje op de fiets geeft 24 graden aan, lekker warm voor de tijd van het jaar. Maar ik zie tot mijn verbazing veel fietsers naar beneden komen met mutsen op, shawls rond de mond en nek, dikke handschoenen en lange broeken aan, echte winterkleding!!! Zijn dat zulke watjes, die Italianen?

Het is een prachtige klim met heel veel haarspeldbochten, wel druk toeristenverkeer deze zonnige zondag. Veel tunnels hier, daarom heb ik voor de zichtbaarheid een achterlicht op mijn zadeltasje gemonteerd, dat voelt een stuk veiliger!
Boven de 1000 meter rij ik nog steeds in de zon, maar zie de temperatuur bijna elke kilometer wat zakken, na de laatste tunnel, nu op 1679m is het nog maar 10 graden en blaast op het nagenoeg vlakke gedeelte, langs het Lago di Montespluga, de wind ongenadig tegen en is het ijskoud.
Na Montespluga nog een paar felle bochten omhoog en het zit erop, de grens is bereikt. Even snel een paar foto’s geschoten en wat eten en weer terug naar beneden.

Was het laatste deel klimmen al niet zo warm, het afdalen is werkelijk stéénkoud! Na de eerste 10km dalen moet ik even stoppen om op temperatuur te komen, dan weer verder in de kou. Op een gegeven moment zit je echt verkrampt op de fiets en daardoor gaat het bochtenwerk ook steeds moeizamer. Dus die Italianen zijn zo gek nog niet met hun winteruitrusting, een les voor de volgende keer.
Eenmaal voorbij Cimaganda (796m) stijgt de temperatuur en vlakt het wat af, ik kan af en toe wat meetrappen en begin langzaam weer te ontdooien.
Door Chiavenna en nog even voluit het laatste stukje vals plat naar beneden naar S.Cassiano.

Het klimwerk was prachtig en niet te zwaar op deze col, néé het zwaarste vandaag was de kou in de afdaling, echt AFZIEN.
En toch genoten vandaag, toch een beetje SM dat fietsen???