Dag 2 --- Col des Ares, Col de Buret, Col de Portet d’Aspet en Col de Menté.

Afstand: 79km
Rit alt. 1862hm
Max. alt. 1352hm
Gem. 6%
Max. 16%

Vandaag beginnen we met een gezamenlijke rondrit. Een prachtig gezicht al die Middelkampers op een lang lint door het stadje.

Op het programma staat Col des Ares, Col de Buret, Col de Portet d’Aspet en Col de Menté. We vertrekken met een rustig tempo en gelukkig de zon is vandaag ook volop aanwezig.
Voor de eerste klim worden we voorbijgestoven door een stel franse renners, we rijden vandaag grotendeels over het parcours van een cyclo sportieve tocht, maar deze (reeds vermoeide?) mannen vallen stil in de klim en de kop van ons peloton met onze wereldkampioen Jack voorop rijden ze ook zo weer voorbij.

De Ares en Buret zijn prettig opwarmwerk, maar dan de Portet d’Aspet, iedereen gaat hier behoorlijk kapot op sommige stukken, vooral het begin, supersteil !!!
Boven op de col even op elkaar wachten en vooral heel voorzichtig naar beneden in deze gevaarlijke afdaling waar het wegdek hier en daar gerepareerd is en afgedekt met gevaarlijke steentjes.

In deze afdaling tijdens de tour 1995 komt Fabio Casartelli zwaar ten val en overlijd in de helikopter op weg naar het ziekenhuis, vooral de rit de volgende dag was heel emotioneel. Ook de rit enkele dagen later die werd gewonnen door de toen nog niet zo bekende ploegmaat Lance Armstrong, die met zijn vingers naar de hemel de overwinning opdraagt aan Fabio maakte indruk.
Dit zijn momenten waar ik weer aan terug denk als we met z’n allen stilstaan bij het monument van de destijds jonge olympische kampioen.

Na dit plechtige moment gaan we verder voor de laatste klim Col de Menté, half deze klim gaat bij mij het kaarsje langzaam uit, door mijn gebroken schouder heb ik geen kracht meer in mijn rechterarm en door het scheef zitten op de fiets flinke rugpijn.
Na behoorlijk afzien de laatste 5km van deze klim kom ik behoorlijk kapot boven. Hier duiken we met z’n allen een gezellig uitziend restaurantje binnen want ondanks de zon is het ijskoud hier boven.
Al gauw is iedereen weer hersteld en gezellig met elkaar aan het kletsen, niet naar de zin van de bareigenaar die als een strenge schoolmeester iedereen het zwijgen oplegt om de bestellingen op te nemen, niet echt gezellig deze tent.
Samen met Ted, Nico, Loek duik ik na een drankje verder de afdaling in richting St-Béat. Een prachtige afdaling bij droog weer! We zijn snel beneden en besluiten nog een stukje vlak te rijden richting Spaanse grens. In Fos zien we een gezellig terrasje, hier eten we wat en genieten van een heerlijk biertje in de zon.
We moedigen het hele peloton nog even aan, die we even later ook richting Spanje zien rijden.

Nog even met zware benen het laatste stukje terug naar St Béat. Een geweldige fietsdag.