donderdag 25 september 2008 afstand 36km
rit alt 887hm
max alt 1020hm
gem 7%
max 18%
Weer terug in zonnig Italië, vorig jaar aan het meer van Lugano, dit jaar aan het Como meer. We verblijven in Gera Lario een plaatsje ten noorden van het meer, niet ver van de Zwitserse grens. Verschillende paswegen zijn dus binnen bereik.
Als begin van de dag eerst een bezoek bij de plaatselijke bakker voor een verrukkelijk stokbroodje die we met smaak buiten op ons terras in de stralende zon opeten. Wat hebben we dit gemist deze natte zomer in Nederland! Veel ritten (ook VWB ritten in België) zijn letterlijk in het water gevallen.
Vandaag als opwarmer een plaatselijk rondje, eerst een stukje over de drukke S340 en voor het uitrijden van Gera Lario scherp rechts. Hier kan je gelijk het kleine plateau schakelen (34) want de volgende 10km gaat flink omhoog. Al na een paar bochten heb je een prachtig uitzicht over het Como meer. Het klimwerk is hier nog goed te doen en ik begin daarom met een flink tempo, rij een paar Italiaanse toerders voorbij, passeer de plaatsjes Cerceno en Burano. Maar dan begint het, de percentages lopen snel op, de bochten spaarzamer. En na een lang slopend stuk, ik schat zeker een dubbele Cauberg, met nog een paar zéér steile bochten, waar ik bijna het voorwiel omhoog trek zo steil, moet ik passen.
Te snel begonnen, en met deze warmte totaal geen lucht meer. Ik sta gewoon even een poosje naar lucht te happen als een vis op het droge, intussen toch even genieten van het adembenemende uitzicht hier op ongeveer 900 meter. Na een paar minuten weer op de pedalen en verder omhoog, ik wil toch minimaal tot de 1000 meter.
Het gaat ook weer, ik krijg de trappers weer goed rond. Na het laatste plaatsje Montalto gaat de weg nog een flink stuk door omhoog, maar de kwaliteit van het wegdek verslechterd, ruw asfalt met hier en daar flinke gaten. Desondanks klim ik door tot over de 1000 meter, bij het verkeersbord “verboden in te rijden” wordt de weg zo slecht dat het niet verantwoord is verder te rijden. Ook het eerste lange stuk dalen kan niet echt op snelheid door de staat van de weg en de messcherpe bochten. Maar eenmaal op het goede asfalt, met van die mooie glooiende bochten, toch nog even dik 55p.u.
Mijn plan om bij de splitsing nog een stuk omhoog te rijden laat ik maar varen, de vakantie is nog lang! In plaats daarvan rij ik nog een (vrij vlak) stuk langs het meer.
Een pittig begin van de vakantie, maar wat heerlijk die Italiaanse zon
Als begin van de dag eerst een bezoek bij de plaatselijke bakker voor een verrukkelijk stokbroodje die we met smaak buiten op ons terras in de stralende zon opeten. Wat hebben we dit gemist deze natte zomer in Nederland! Veel ritten (ook VWB ritten in België) zijn letterlijk in het water gevallen.
Vandaag als opwarmer een plaatselijk rondje, eerst een stukje over de drukke S340 en voor het uitrijden van Gera Lario scherp rechts. Hier kan je gelijk het kleine plateau schakelen (34) want de volgende 10km gaat flink omhoog. Al na een paar bochten heb je een prachtig uitzicht over het Como meer. Het klimwerk is hier nog goed te doen en ik begin daarom met een flink tempo, rij een paar Italiaanse toerders voorbij, passeer de plaatsjes Cerceno en Burano. Maar dan begint het, de percentages lopen snel op, de bochten spaarzamer. En na een lang slopend stuk, ik schat zeker een dubbele Cauberg, met nog een paar zéér steile bochten, waar ik bijna het voorwiel omhoog trek zo steil, moet ik passen.
Te snel begonnen, en met deze warmte totaal geen lucht meer. Ik sta gewoon even een poosje naar lucht te happen als een vis op het droge, intussen toch even genieten van het adembenemende uitzicht hier op ongeveer 900 meter. Na een paar minuten weer op de pedalen en verder omhoog, ik wil toch minimaal tot de 1000 meter.
Het gaat ook weer, ik krijg de trappers weer goed rond. Na het laatste plaatsje Montalto gaat de weg nog een flink stuk door omhoog, maar de kwaliteit van het wegdek verslechterd, ruw asfalt met hier en daar flinke gaten. Desondanks klim ik door tot over de 1000 meter, bij het verkeersbord “verboden in te rijden” wordt de weg zo slecht dat het niet verantwoord is verder te rijden. Ook het eerste lange stuk dalen kan niet echt op snelheid door de staat van de weg en de messcherpe bochten. Maar eenmaal op het goede asfalt, met van die mooie glooiende bochten, toch nog even dik 55p.u.
Mijn plan om bij de splitsing nog een stuk omhoog te rijden laat ik maar varen, de vakantie is nog lang! In plaats daarvan rij ik nog een (vrij vlak) stuk langs het meer.
Een pittig begin van de vakantie, maar wat heerlijk die Italiaanse zon
No comments:
Post a Comment