Datum: 16 juniOp pad met Middelkamp! Na een afwezigheid van ruim 25 jaar weer lid geworden van ZRTC Middelkamp en mij aangemeld voor het Ardennen weekend.
Het was eerst twijfelachtig of ik deel kon nemen, was door een onbenullig valpartijtje een week eerder, vrij hard met mijn kokosnoot in aanraking gekomen met het wegdek. Met als gevolg een geblokkeerde nek, met behulp van spierverslappers en pijnstillers net op tijd hersteld, en mij op vrijdag bij de rest van het peloton aangemeld.
Na een voorspoedige reis aangekomen in een zonovergoten Remouchamps. Een geweldig mooi onderkomen. Wat mij betreft een aanrader om voor de volgende keer, nogmaals als onderdak te dienen.
Na de reis was het even genieten op het terras van een lekker biertje, de stemming zat er al gauw in en de sterke verhalen over vorige prestaties en de stoute plannen voor de komende dagen werden aan verschillende tafels doorgenomen.
Terwijl de heren op deze manier zich al aardig aan het opwarmen waren voor de komende dagen, zorgden de dames Nel & Nel voor het eten.
Hun taak was al wat lichter gemaakt door enkele zeer sportieve heren die niet alleen overdag al wat ingefietst hadden, maar ook de piepers hadden gejast, keurig mannen!
Na een heerlijke maaltijd en een gezellige avond redelijk vroeg naar bed, na een onrustig nachtje (toch even wennen zo’n slaapzaaltje met die mannen om je heen) weer vroeg uit de veren.
Na een goed verzorgd ontbijt startklaar voor de eerste rit. We vertrekken met een helder blauwe lucht, met hier en daar een dreigend wolkje. Vanuit het verblijf is het 3km dalen en op dit vroege uur, met de wind op kop nog behoorlijk fris.
Na een klein stukje drukke route (N633) slaan we rechtsaf en krijgen gelijk de eerste serieuze klim te verwerken.
Het peloton wordt hier al gelijk flink uit elkaar getrokken. Ook ik wil mezelf even uittesten en geef even vol gas naar boven. Eenmaal boven voel ik dat het met mijn nek nog niet zo geweldig is, en besluit het voor de rest van de dag maar wat rustiger aan te doen, zover dit mogelijk is in deze omgeving!
Er wordt zeer sociaal gereden, ieder rijd zijn eigen tempo naar boven. En eenmaal boven wordt er netjes gewacht. De mannen in de achtergrond rijden ook niet alleen, zodat iemand met kramp of pech nooit alleen achterblijft.
De route staat duidelijk aangegeven met bordjes, en ook de gidsen Roel en Loek weten hier goed de pad. Een pracht route, schitterend klimwerk, prachtige vergezichten, en heerlijk afdalen.
Het weer is ondertussen wat betrokken, op sommige stukken een harde koude zijwind en ook even licht gespetter.
De stop onderweg was goed gepland, toen ieder zat te genieten van de soep en tosti gingen de hemelsluizen even flink open.
Voor het tweede deel van de route melde Rinus zich af, het was nog iets te zwaar terrein voor hem (na 30 jaar niet fietsen!) en de kramp was er al een paar keer behoorlijk ingeschoten. Omdat mijn nek ook niet zo super was ben ik met Rinus meegedraaid voor een rustige terugtocht van 20km langs de rivier.
De overige mannen hadden op het vervolg van de tocht nog af te rekenen met verschillende lekke banden, en werden ook nog getrakteerd op een flinke hagelbui. Bij aankomst zagen sommige bekkies er behoorlijk uitgewoond uit. Maar na een lekker biertje kwamen de sterke verhalen al snel weer naar boven, en werd er weer flink gelachen.
Het eten smaakte na zo’n inspanning dubbel lekker, en met slapen had nu zeker niemand problemen.
Het was eerst twijfelachtig of ik deel kon nemen, was door een onbenullig valpartijtje een week eerder, vrij hard met mijn kokosnoot in aanraking gekomen met het wegdek. Met als gevolg een geblokkeerde nek, met behulp van spierverslappers en pijnstillers net op tijd hersteld, en mij op vrijdag bij de rest van het peloton aangemeld.
Na een voorspoedige reis aangekomen in een zonovergoten Remouchamps. Een geweldig mooi onderkomen. Wat mij betreft een aanrader om voor de volgende keer, nogmaals als onderdak te dienen.
Na de reis was het even genieten op het terras van een lekker biertje, de stemming zat er al gauw in en de sterke verhalen over vorige prestaties en de stoute plannen voor de komende dagen werden aan verschillende tafels doorgenomen.
Terwijl de heren op deze manier zich al aardig aan het opwarmen waren voor de komende dagen, zorgden de dames Nel & Nel voor het eten.
Hun taak was al wat lichter gemaakt door enkele zeer sportieve heren die niet alleen overdag al wat ingefietst hadden, maar ook de piepers hadden gejast, keurig mannen!
Na een heerlijke maaltijd en een gezellige avond redelijk vroeg naar bed, na een onrustig nachtje (toch even wennen zo’n slaapzaaltje met die mannen om je heen) weer vroeg uit de veren.
Na een goed verzorgd ontbijt startklaar voor de eerste rit. We vertrekken met een helder blauwe lucht, met hier en daar een dreigend wolkje. Vanuit het verblijf is het 3km dalen en op dit vroege uur, met de wind op kop nog behoorlijk fris.
Na een klein stukje drukke route (N633) slaan we rechtsaf en krijgen gelijk de eerste serieuze klim te verwerken.
Het peloton wordt hier al gelijk flink uit elkaar getrokken. Ook ik wil mezelf even uittesten en geef even vol gas naar boven. Eenmaal boven voel ik dat het met mijn nek nog niet zo geweldig is, en besluit het voor de rest van de dag maar wat rustiger aan te doen, zover dit mogelijk is in deze omgeving!
Er wordt zeer sociaal gereden, ieder rijd zijn eigen tempo naar boven. En eenmaal boven wordt er netjes gewacht. De mannen in de achtergrond rijden ook niet alleen, zodat iemand met kramp of pech nooit alleen achterblijft.
De route staat duidelijk aangegeven met bordjes, en ook de gidsen Roel en Loek weten hier goed de pad. Een pracht route, schitterend klimwerk, prachtige vergezichten, en heerlijk afdalen.
Het weer is ondertussen wat betrokken, op sommige stukken een harde koude zijwind en ook even licht gespetter.
De stop onderweg was goed gepland, toen ieder zat te genieten van de soep en tosti gingen de hemelsluizen even flink open.
Voor het tweede deel van de route melde Rinus zich af, het was nog iets te zwaar terrein voor hem (na 30 jaar niet fietsen!) en de kramp was er al een paar keer behoorlijk ingeschoten. Omdat mijn nek ook niet zo super was ben ik met Rinus meegedraaid voor een rustige terugtocht van 20km langs de rivier.
De overige mannen hadden op het vervolg van de tocht nog af te rekenen met verschillende lekke banden, en werden ook nog getrakteerd op een flinke hagelbui. Bij aankomst zagen sommige bekkies er behoorlijk uitgewoond uit. Maar na een lekker biertje kwamen de sterke verhalen al snel weer naar boven, en werd er weer flink gelachen.
Het eten smaakte na zo’n inspanning dubbel lekker, en met slapen had nu zeker niemand problemen.
No comments:
Post a Comment