Encore, Bonjour les Ardechois

Met een team fietsfanaten op stap in de Ardeche, dat belooft wat! Tot in de kleinste puntjes voorbereid en vol goede moed vertrokken.

Wat een week!!! Alles was perfect, het weer, de verzorging, de sfeer.
Behoorlijk afgezien maar vooral veel gelachen en genoten van de omgeving en het prachtige, soms wel “pittige” klimwerk.
Gezellig een terrasje pakken voor een hapje en een drankje, daarna toch nog even puffen voor dat laatste klimmetje op weg naar het verblijf.

Het was een leuke ervaring om iedereen rond te leiden door mijn favoriete deel van Franrijk. Hierbij alvast wat foto’s en binnenkort wat ritverslagen

Col de Mandray, Col de St.Marie, Col des Bagenelles, Col de Bonhomme

Vogezen dag 1
Afstand 77km
Rit alt. 1412hm
Max alt. 962hm
Gem. 4%
Max. 10%

Vertrokken onder een stralende zon richting Vogezen belooft het een prachtige dag te worden, maar toch loopt de ketting niet zo gesmeerd vandaag.
Eerste tegenslag begint vlak voor Luxemburg, boerenprotest! De hele E25 afgesloten, gevolg bijna 2,5 uur vertraging.

Bij aankomst toch snel de fietsen afladen en omkleden voor de opwarmingsronde. Eerst een heerlijk zonnetje maar later ook wat licht gespetter.
De eerste klim Col de Mandray is een rustige opwarmer, daarna al gelijk serieus omhoog de Col de St. Marie. De spectaculaire afdaling naar St.Marie aux Mines ligt hier en daar nat dus niet al te snel naar beneden hier.
In St.Marie weet ik heel goed de weg maar door een manifestatie zijn er wat omleidingen. We proberen een stukje af te snijden tegen de rijrichting in, dit wordt niet gewaardeerd door de plaatselijke gendarme, dus vriendelijk blijven en braaf een stukje omrijden (gelukkig geen bon Eric!)

Na dit oponthoud beginnen we aan de derde klim Col des Bagenelles. Een pracht klim, veel bochten en een prachtig uitzicht boven.
Maar dan de tweede tegenslag van vandaag, Raymond heeft een loszittend pedaal. We hebben geen geschikt gereedschap dus doorrijden maar.
Bij het begin van de laatste klim Col de Bonhomme schiet zijn linker pedaal met crank van de as en staat hij geparkeerd. Samen hebben we hem de resterende 5km naar boven geduwd en zover het ging trapte de pechvogel zelf ook nog mee met één pedaal.

Door al deze tegenslag pas om half acht hongerig aan tafel. Na een heerlijke maaltijd van de uitstekende kok Daniël en een heerlijk wijntje geserveerd door onze gastvrouw Joanne waren we alle tegenslag van deze dag al snel vergeten en namen we na het eten weer vol goede moed de route voor de volgende dag door!

Libelloup

Hallo Middelkampers,

We zijn weer terug, na een weekje genieten in de Vogezen.

Het weer was perfect, het onderkomen en de verzorging kon niet beter, echt helemaal ingesteld op fietsers!
De omgeving echt een sportieve uitdaging en vele Vogezen cols binnen bereik.

Echt een aanrader om hier nogmaals met een groep naar toe te gaan.

Patrick bedankt voor de organisatie.
Daniel en Joanne bedankt voor de goede verzorging en persoonlijke aandacht.

Binnenkort een verslag van deze week

Cret de Chatillon (noord)

Afstand: 75km
Rit Alt.: 1349hm
Max Alt.: 1640hm
Gem: 6%
Max: 13%

Maandag 1 juni 2009

Vandaag hetzelfde toertje als dag 1, maar nu andersom. Na een onrustig nachtje met onweer en regen nu bij het vertrek weer volop zon en de temperatuur al ruim 25 graden.

Eerst vlak richting Annecy, 16km om warm te draaien. Nu in Annecy gelijk langs het hospitaal steil omhoog en linksaf de col op. De eerste kilometers zijn lastig, dan een wat vlakker deel waar ik weer wat tempo kan maken.
Niet te veel forceren hier, de zon brand ongenadig en de temperatuur stijgt boven de 30 graden!! Dit komt flink aan na het koude voorjaar, het zweet loopt met straaltjes onder mijn helm vandaan.

Op de helft van de klim weer wat meer verkoeling van het bos, maar hier lopen ook de stijgingspercentages flink op en is het tot de top nergens meer echt makkelijk. Echt een gevecht met jezelf dit stuk, weinig uitzicht op de omgeving. Af en toe een gaatje in de bebossing geeft je wel een prachtig panorama op de omgeving en een indruk hoe hoog je zit!
Ook het inhalen van enkele andere fietsers geeft wat moraal.

Tegen het einde van de klim een welkom verkoelend windje en na het passeren van de top gelijk een snelle duik naar beneden. In het eerste deel van de afdaling is het wegdek in verschrikkelijke staat. Niet te snel dus!
Ook in het bochtige smalle gedeelte oppassen, het ene moment in het donker van de bossen dan weer vol in de zon met hier en daar losse stenen op de weg. Dit maakt het ook hier gevaarlijk.
Pas in de afdaling van Col de Leschaux kunnen de remmen helemaal los en komt het meer snel in zicht.

Nog even uitrijden langs het meer en genieten van een koel biertje in de zon op het terras.
Afzien en genieten het kan allemaal op één dag.

Col de Leschaux, Cret de Chatillon (zuid)

Afstand : 72km
Rit Alt : 1283hm
Max Alt. : 1640hm
Gem: 4%
Max: 10%

Zondag 31 mei 2009

Vanuit onze standplaats, een chalet aan het meer van Annecy rij ik deze week mijn eigen 6 daagse “Tour de France”.

Onder een stralende zon begin ik aan de eerste klim in deze alpenweek de Col de Leschaux, een niet te zware opwarmer. Hier al gelijk een mooi uitzicht over het meer van Annecy, dus even de fiets aan de kant en een eerste vakantiefoto schieten!

Tijdens deze bezigheden wordt ik voorbij gereden door twee franse collega fietsers. Voor mijn gevoel rij ik niet zo hard omhoog maar ik ben toch vrij snel bij de mannen in het wiel. Ik rij in mijn eigen tempo door, voor een van de twee (in zo’n geel/paars Ardechoise trui) is dit het moment om te versnellen, laat zijn maat achter en rijd met zware versnelling bij mij weg. Ik laat me niet gek maken, dit is mijn eerste klim van deze week, dus rustig blijven.
Enkele bochten verder vindt mijn uitdager het al niet zo leuk meer en draait terug naar beneden naar zijn achtergebleven maat.

Weer alleen zit de Col de Leschaux er al snel op en begin ik aan de zuidkant van Cret de Chatillon. Op het eerste gedeelte is deze klim best te doen maar bij kilometer 4 begint het toch serieus te worden en zijn de bochten hier even een moment om op adem te komen. Als de weg wat smaller wordt en het wegdek slechter moet ik regelmatig uit het zadel en op de pedalen duwen. Dit stuk van zo’n 3km is het lastigste van de dag.
Eenmaal in de open weide zie je de top al, met nog een klein stukje de wind fel op kop is dit goed te doen.

Na deze inspanning is het 18km dalen tussen het drukke verkeer op deze eerste pinksterdag. Ook een populair gebied voor motorrijders hier en dit gaat helaas niet altijd goed! Halverwege de afdaling was er een motor op een tegenligger geknald, de auto staat zwaar beschadigd op zij en de motor licht plat in de kant, de slachtoffer liggen in de berm en worden door de hulpdienst verzorgd. Niet leuk om te zien deze taferelen, er maar gauw voorbij en voorzichtig verder naar beneden.
Het laatste stukje steil dalen langs het hospitaal waar net een tweede ambulance met loeiende sirene vertrekt naar het ongeluk op de berg.
Langs de drukte van het meer is het nog zo’n 16km vlak naar Bout du Lac.

De eerste rit zit erop, altijd weer zwaar zo’n eerste dag klimmen en ook de hoge temperatuur is wennen.

Winterslaap???

De laatste jaren zijn de winters niet echt streng, geen dikke pakken sneeuw en lange vorstperiodes. Voor elfsteden schaatsers niet leuk voor mij een reden zo veel mogelijk door te fietsen, natuurlijk niet te veel en minder snel!

En wat doe ik op die lange donkere winteravonden, weer wat met mijn muziekinstrumenten aan de slag die ik deze zomer schandalig verwaarloosd heb, véél lezen, spannende thrillers, waar gebeurde verhalen en reisverhalen.

Het laatste boek wat ik gelezen heb is van Josie Dew “Alle remmen los”.
Hier in beschrijft ze haar reis per fiets langs de kust van Engeland, een heel dappere en pittige dame die heel wat ellende en gevaar te duchten heeft gehad tijdens haar tochten, en ondanks dat toch geniet van haar reis. Een aanrader dit boek voor de fietsliefhebber.

Jacqueline heeft mij er op gewezen dat ik nog niets over mijn fietservaring in Engeland heb geschreven dus een van deze donkere dagen ga ik beslist een verslag hierover maken…………….

Slotrit St.Félicien (Ardéche)

Afstand: 89km
Rit alt. 1575hm
Max alt. 1250hm
Gem. 3%
Max. 9%

Vrijdag 10 oktober

De laatste rit deze vakantie, het sombere weer versterkt het sombere gevoel morgen weer terug te keren naar het alledaagse leven. Het saaie en drukke stuk van de D112 vanuit Barthelemy rij ik nu met de auto en vertrek met de fiets vanuit het op dit vroege uur doodstille plaatsje Ardoix.

Bij de lage temperatuur vanochtend trek ik maar gelijk de windstopper aan en begin in westelijke richting de D221 te volgen die hier licht omhoog loopt naar de D578, veel weilanden hier en wat maïsvelden, en wat je hier steeds meer ziet “Friese koeien”, goeie morgen dames!
Bij de splitsing op de D578 rij ik links de D17 op, hier wordt het klimwerk wat serieuzer en rij ik op zo’n 600 meter de mist en de wolken in.

Na Vaudevant is het weer even helder in de afdaling naar St.Félicien, hier moest ik de D532 volgen. Op vrijdag is hier de weekmarkt en die is opgebouwd op de D532, makkelijk hé! Het is een smalle weg door het plaatsje heen, het is nog vroeg en door het minder goede weer niet zo druk op de markt, dus fietste ik rustig langs de kraampjes en het weinige publiek. Ik was met een beetje laveren de markt over en trok me hierna weer op gang toen een madame met volle tassen, zonder te kijken de weg overstak. Gelukkig was ik nog niet erg vermoeid en de reactie op deze dame alert, en de remmentest geslaagd!

Vanuit St.Félicien gaat het nu echt serieus omhoog en weer de mist en de wolken in voor 30km klimmen naar Col de Rouvey, via Col de Marchand en Col du Faux. Dit gedeelte is grotendeels door het bos en hoe hoger ik kom hoe kouder het wordt, in het grauwe mistige plaatsje Lalouvesc lopen de mensen met dikke jassen aan op straat.
Na dit plaatsje is het tot het hoogste punt vandaag nog 7km, op dit hoogste punt zie ik de zon boven de wolken schijnen. Ik mag er tot de top maar een paar honderd meter van genieten want hier ligt mijn draaipunt vandaag en rij ik weer meteen de mist in naar beneden. Het is koud en rillen die 30km naar beneden, verkleumde vingers en ijskoude knieën, ik laat de snelheid maar niet te hoog oplopen en geniet ervan als ik af en toe nog een beetje kan meetrappen.

Weer terug in St.Félicien ontloop ik de nu veel drukkere weekmarkt en rij over de opgebroken omleiding. Een kilometer aangereden zand met daarin flinke stenen, voor auto’s goed te doen maar op de racefiets met smalle bandjes geen gemakkelijke opgave. Voorzichtig de scherpe stenen ontwijkend kom ik er zonder lekke banden door.
Nu de Col de Fontay op, hier kan ik me weer even warm trappen, maar niet te veel forceren, de pijn in mijn linkerknie komt weer wat opzetten. Door de kou misschien?

Na St.Victor rij ik de mist en de wolken uit en is het nog wat op en af naar St.Jeure-d’Ay en de afdaling naar Sarras over de D6, van hier uit begin ik aan de laatste klim van vandaag en van deze vakantie, een pracht klim van 6,5km langs de Gorges en Tour d’Oriol naar Ardoix.
Terug bij de auto is die vreemde coureur de bezienswaardigheid van de dag voor de plaatselijke schooljeugd, die mij in een flinke rij passeerden met de juffrouw op kop. Snel de fiets inladen en vanmiddag nog een middagje naar Romans voor een bezoekje aan het schoenenmuseum en de plaatselijke markt.

Een mooie en behoorlijk zware rit, helaas niet veel gezien van de omgeving en soms flink koud in de mist, bij mooi weer moet dit een pracht rit zijn!!

Col de Tourniol-Col des Limouches

Afstand: 98km
Rit alt. 2194hm
Max. alt. 1154hm
Gem. 4%
Max. 11%

Dinsdag 7 oktober 2008

Naar de Vercors vandaag! Eerst een rit van ongeveer 30km met de auto door het vlakke gedeelte van de Drôme naar Alixan en van hieruit op de fiets en de D101 volgen. In dit plaatsje zie je al overduidelijk welke kant je op moet, je ziet de bergrug van de Vercors al aardig dagen in het oosten.

Vandaag een aangename najaarstemperatuur en geen sneeuw meer te zien op de bergtoppen. Wel blaast er af en toe een flinke stormwind vandaag die al gelijk bij het vertrek het lichtoplopende gedeelte naar Barbières niet echt gemakkelijk maakt.
Maar ik forceer niet, ik heb zo’n 30km klimwerk voor de kiezen en lichte kniepijn in het begin dus rustig aan! Het is zo in het zonnetje een heerlijk opwarmstuk tot Barbières waarna de echte col begint.

Col de Tourniol. Weer zo’n mooie!!! Een lekker lopende klim, het ene moment heerlijk in de zon dan weer een stukje door het bos, even verkoeling. Open stukken, vooral hogerop af en toe vol in de wind, een bocht verder weer in de rug, volop afwisseling!
In deze tijd is het heel rustig hier. Drie auto en één motor gezien in één uur!
Het laatste slingerende klimgedeelte geeft bij dit heldere weer een pracht beeld van het Rhöne dal met op de achtergrond Valence en de Ardèche.
Een snelle duik naar Lèoncel waar ik ook in het voorjaar passeerde richting Col de la Bataille. Ook hier weer die harde wind nu vol in het gezicht over de D70, een licht omhooglopend stuk extra zwaar door die wind.

De korte klim vanaf deze zijde naar Col de Limouches is ondanks het behoorlijke stijgingspercentage veel gemakkelijker in de luwte dan het zware stuk over de D70. Hierna weer een flink stuk naar beneden, niet te snel want ook hier is het uitzicht magnifiek, maar ook oppassen voor de wind die hier onverwachts van verschillende kanten tegen je aanblaast.

Via Peyrus naar la Faucons, na dit plaatsje een stukje over de D125 en weer terug over de D68 het zelfde traject in omgekeerde volgorde. Ook de lange zijde van Col de Limouches is een fijne col maar de vermoeidheid begint half de col toch al wel mee te spelen, mede door de flinke wind vandaag. Kom toch nog redelijk vlot boven en het is dan tot Lèoncel bergaf en wind mee lekker doortrappen. De laatste flinke inspanning naar de Tourniol is vanuit Lèoncel, een hoogte verschil van net 300 meter, niet veel maar hier en daar toch nog steile stukjes.
De laatste lange en technische afdaling is mede door de lastige wind en vermoeidheid niet makkelijk, het laatste deel over de D101 vanaf Barbières tot Alixan gaat weer een stuk beter.

Flink vermoeid maar meer dan tevreden over de rit van vandaag!! Een van de mooiste in Frankrijk dit jaar!

Ardèche - Croix de la Justice

Afstand : 88km
Rit alt. 1139hm
Max alt. 436hm
Gem. 4%
Max. 11%

Maandag 6 oktober

Vandaag een wat grijs begin van de dag, ik rij door het bos “met de dansende rotsen”, een toeristische trekpleister vlak bij ons verblijf. De weg is hier nog flink nat. Ook in de afdaling naar St.Barthelemy.
Ik volg de rivier de Gaulare in westelijke richting tot St.Vallier. Hier langs deze weg ook weer sporen van het noodweer, de gehele rechter rijstrook is in de rivier verdwenen alleen de vangrail hangt, over een lengte van ongeveer 100 meter, kromgetrokken in het luchtledige boven de rivier.
Bij St.Vallier via de brug de Rhöne oversteken en de Ardèche in, héél vreemd, alleen al bij het oversteken van de brug lijkt het hier heel anders, écht Ardèche!!

Van hieruit langs de Rhöne noordelijk tot Andance dan links de D82 op, de eerste klim na 20km vlak rijden.
De D82 is een vrij drukke weg maar als fietser heb je hier ruimte genoeg. Een mooie niet al te lastig klim ( Col Croix de la Justice) langs de hier volop aanwezige wijngaarden. Na de D82 naar de N82 en via Boullieu naar de D206 over de doorgaande wegen!

Hier had mijn navigatiecomputer “mister garmin” andere gedachten over. In dit kleine plaatsje werd ik een achterbuurt ingestuurd naar een klein binnendoor pad. Zéér slechte weg en niet ingeprogrameerd. Maar zoals later deze week zal blijken veranderd de gps zelf de route! Maar ik ben toch de baas? Wat is dat toch met die moderne technologie! Ik heb toch de route geprogrameerd! Dus weer terug uit de rimboe naar de doorgaande route en maar een stuk de borden gevolgd richting “Annonay”.

Vanuit Annonay de N82 noordelijk tot Serrières. Bij het schooltje van Serrières duik je naar beneden richting de Rhöne, een heerlijke afdaling. In de schaduw hier en daar nog nat, maar door de zon, die al wat meer kracht krijgt, toch grotendeels droog. Beneden ben ik zo onder de indruk van deze afdaling en besluit rechtsomkeert te maken om ook de klim te doen. Hier kan ik voor het eerst vandaag de rits eens helemaal opentrekken bij deze inspanning in de zon. Ben vrij vlot boven in deze 4km klim en nu weer terug richting St.Barthelemy.

De eigenwijze gps stuurt mij al bij Andance de Rhöne over (weer niet geprogrameerd!) voor een lange klim en korte afdaling naar St.Uze vlak bij St.Barthelemy. Wel een mooi stuk maar ik ben toch de baas!?

Weer een nieuw stuk Ardeche ondekt vandaag. Mooi, fraai landschap! Maar het gebied rond La Voulte scoort toch hoger, vooral een minpunt de lange vlakke aanloop van vandaag!

Frankrijk - St.Barthelemy-de-Vals

Afstand: 86km
Rit alt. 1444hm
Max alt. 513hm
Gem. 3%
Max. 11%

Zondag 5 oktober

Weer een nieuwe bestemming, dit maal in de Drôme, dicht bij de rivier de Rhöne met aan de andere kant daarvan de Ardéche. Ons verblijf hier is net buiten St.Barthelemy-de-Vals valkbij St.Vallier, dit is ongeveer 50km noordelijker dan het ons bekende gebied rond La Voulte.

Bij aankomst wachtte ons een spontaan en hartelijke ontvangst, een prachtig huisje en bovendien een heerlijk flesje streekwijn. De combinatie van de lange reis, een heerlijk comfortabel bed en de wijn zorgde voor een heerlijke nachtrust!

Wat bij het ontwaken wel héél anders is dan Italië is de temperatuur, er hangt een lichte nevel over de heuvels, het gras is aangevroren en de auto wit bevroren. Toch maar even wachten op wat hogere temperaturen, het zonnetje prikt al flink door de nevel!
Rond 10uur stap ik op de fiets, wel met lange mouwen en een extra jasje aan. De rit vandaag gaat eerst oostelijk de Drôme in richting le Grand-Serre en verder noordelijk langs de grens van de Isére. Hier zie ik in de verte op rechts, op de toppen van de Vercors ook volop sneeuw.
Langs de route ook veel sporen van het noodweer van de afgelopen tijd hier. Door de hevige regenval veel randen van wegen en stukken berm weggeslagen.

Het landschap hier is flink heuvelachtig, constant op en af. Maar wat ik hier mis zijn de echte lange cols. Desondanks toch genoten vandaag, wat een rust hier op de wegen vergeleken met Italië. Een pracht route, veel kleine binnenwegen goed te vinden met behulp van mijn nieuwe Garmin gps. Geen zware cols maar toch nog 1444 hoogtemeters!

Na deze inspanning samen heerlijk ontspannen in de zon slenteren over de “Foire” van St.Barthelemy tussen de plaatselijke bevolking, en allerlei plaatselijke lekkernijen uitproberen!!