Na het korte Vogezen avontuur trekken we verder richting Italië. Vanuit Mulhouse waar we de nacht doorbrachten in een hotel, dit gaf weer een probleem voor het bergen van de fiets. Die moest in de algemene garage geparkeerd worden, gelukkig had ik een stevig hangslot meegenomen.
In het vorige hotel in Colmar was het nog erger, een heel smalle berging waar ik de fiets achterin parkeerde, zo veel mogelijk uit het zicht. De volgende ochtend moesten we een heuse klauterpartij over een aantal motoren organiseren om de fiets te bevrijden.
Ondermeer daarom logeren we het liefst in vakantiehuisjes.
Eenmaal onderweg is het vanuit Mulhouse maar een stukje naar de Zwitserse grens. Deze route door Zwitserland is prachtig en voert dwars door het Alpen gebied. Bij de St. Gotthard kiezen we niet voor de tunnel maar gaan over de pas, écht aan te bevelen!
Boven op de St. Gotthard een koffiestop en even genoten van het prachtige panorama. Van hieruit was het niet ver meer naar Lugano en hadden we in Lugano na een keer mis rijden de afslag Gandria/Porlezza te pakken.
Porlezza, een klein plaatsje direct aan het meer van Lugano. De drukke en smalle weg langs het meer is vrijwel het enigste vlakke hier in de omgeving, de wegen vanaf de meren lopen hier bijna allemaal van minimaal 5% tot wel 12% de bergen in.
Echt een omgeving voor klimliefhebbers dus. Ik heb wat rondjes in de omgeving gereden, en ook enkele beklimmingen beschreven in het boek “Fietsen nabij de Italiaanse meren” van Alex Polfliet wat ik bij toeval, één week voor de vakantie ontdekte in een boekwinkel in Antwerpen.
Van deze schrijver had ik al “Fietsen in de Vogezen” en “Fietsen in de Franse Alpen”, handige boekwerkjes als je in niet zo bekend gebied aan het fietsen bent.
De mooiste en tevens zwaarste rit was de Passo di San Marco (1985m.), een verslag hierover volgt.
In het vorige hotel in Colmar was het nog erger, een heel smalle berging waar ik de fiets achterin parkeerde, zo veel mogelijk uit het zicht. De volgende ochtend moesten we een heuse klauterpartij over een aantal motoren organiseren om de fiets te bevrijden.
Ondermeer daarom logeren we het liefst in vakantiehuisjes.
Eenmaal onderweg is het vanuit Mulhouse maar een stukje naar de Zwitserse grens. Deze route door Zwitserland is prachtig en voert dwars door het Alpen gebied. Bij de St. Gotthard kiezen we niet voor de tunnel maar gaan over de pas, écht aan te bevelen!
Boven op de St. Gotthard een koffiestop en even genoten van het prachtige panorama. Van hieruit was het niet ver meer naar Lugano en hadden we in Lugano na een keer mis rijden de afslag Gandria/Porlezza te pakken.
Porlezza, een klein plaatsje direct aan het meer van Lugano. De drukke en smalle weg langs het meer is vrijwel het enigste vlakke hier in de omgeving, de wegen vanaf de meren lopen hier bijna allemaal van minimaal 5% tot wel 12% de bergen in.
Echt een omgeving voor klimliefhebbers dus. Ik heb wat rondjes in de omgeving gereden, en ook enkele beklimmingen beschreven in het boek “Fietsen nabij de Italiaanse meren” van Alex Polfliet wat ik bij toeval, één week voor de vakantie ontdekte in een boekwinkel in Antwerpen.
Van deze schrijver had ik al “Fietsen in de Vogezen” en “Fietsen in de Franse Alpen”, handige boekwerkjes als je in niet zo bekend gebied aan het fietsen bent.
De mooiste en tevens zwaarste rit was de Passo di San Marco (1985m.), een verslag hierover volgt.
1 comment:
The information were very helpful for me, I've bookmarked this post, Please share more information about this
Thanks
Post a Comment